Donderdagavond 5 maart verzamelen plus minus 40 sportieve vrouwen, en een enkele man, uit Heerde en omstreken zich in een zaal van café de “Spikke” te Heerde. “Een informatie avond voor de sportieve vrouw die fietst”, laat de aankondigingsposter weten. Georganiseerd door vooral Brenda Daanen en de TC Heerde in het kader van de vrouwen beweging “WeOwnYellow”. De voorzitter van de TC Heerde en ondergetekende hadden al vrij snel in de gaten dat dit een aangename avond zou worden. Een avond die energie geeft en geen  energieverslindende, en (althans in opbrengst) lege avond zoals de voorgaande avond van 4 maart. Dat hadden we nodig. We hebben ons bescheiden opgesteld. Gezien het karakter van de avond terecht maar beiden hebben we ervan genoten.

Waarom doen we dit eigenlijk als toerclub. Kijk naar het kopje op deze website rechtsboven onder “Welkom!”. Daar staat onze missie. Verspreiding van het fietsvirus. Omschreven in ons beleidsplan de “Stip” en dit beleidspunt  wordt hier concreet vertaald. Daarom.

Als ik terugkijk op deze avond en de avond daarvoor en vervolgens nadenk over de serieuze verschillen, dan trek ik  de conclusie dat mannen eerder geneigd zijn om met elkaar handje te drukken en dat vrouwen beschikken over de primaire neiging om de handen in elkaar te slaan. Nou moet ik natuurlijk niet overdrijven want ik ken ook krengen van vrouwen, zoals ieder van ons en heel gezellige, sociale mannen. Maar ik denk dat globaal de accentverschillen kloppen.

Bedankt Arjan de Zeeuw, Thijs van Stouwdam Sport, de mensen van Dickhof Rijwielen uit Oosterwolde. Bedankt Annemiek van Loon voor je praatje met passie en je inzet bij de ATB clinics voor vrouwen. Vooral bedankt Brenda Daanen. Zij zegt niet alleen……… maar doet ook en maakt waar! Niet alleen voor zichzelf maar met haar passie wil zij ook voor anderen wat betekenen. Niet alleen iets betekenen op sportief gebied maar tegelijkertijd ook een kleine bijdrage doen op het terrein van de vrouwenemancipatie. Daarin lijkt ze op Marijn de Vries. Voorzitter Pieter en ik hebben daar respect voor.

We bedanken Marijn voor haar verhalen over haar bijzondere leven. Ze zijn niet allemaal even boeiend en dat kan ook niet. Maar soms vertelt ze verhalen die werkelijk pareltjes zijn. Verhalen die gaan over meer dan sport alleen. Over wat daarachter zit; over het waarom. Pareltjes van, wat ons betreft, hoogstaande kwaliteit, die voorzitter Pieter en mij frontaal raakten. Een paar passages uit zo’n verhaal hieronder|:

“De wereld lijkt van glas, koud en glanzend. Ik haal een man in en terwijl ik hem voorbij fiets, zegt hij: “Wat heerlijk is het, he”. Zijn woorden dampen.

Het liefst zou ik u vandaag een momentje in mijn lijf gunnen, gewoon, om u te laten voelen hoe heerlijk dit is. Hoe verbonden ik me voel met de man die zo geniet van deze mooie dag dat hij het gewoon hardop moet zeggen als ik hem passeer. Hoe lekker de kou op mijn wangen is, de warmte in mijn lijf en de spanning in mijn spieren. Wat is het leven meer dan een zoektocht naar wat je gelukkig maakt? Fietsen maakt mij gelukkig.

De euforie van mijn eerste fietstocht vergeet ik nooit. De chaos in mijn hoofd, kolkende gedachten, gepieker, ze verdwenen onder mijn zoevende bandjes, lekten weg in de berm en losten op in het gras en het mos. Er kwam rust voor terug, stilte in mijn hoofd. Helderheid. Goede ideeën. Meer geduld, met mezelf en met anderen. En oog voor het buiten zijn. Buiten is prachtig. Ook als het waait en als het regent.

Buiten geeft alleen maar; buiten brengt je dichter bij jezelf. Buiten is pretentieloos prachtig. En nog gratis ook.

Ontzettend veel buiten wens ik u, in het komend jaar.”