Over de IJssel tocht
OPGEVEN S.V.P. BIJ: keesdokter@hotmail.com
Lol….
Enige tijd geleden noemde ik een rit “Rondje voor de lol” op STRAVA. Dit leverde links en rechts wat commentaren op van mede STRAVA krijgers. De een merkte op dat fietsen toch a priori voor de lol is. Een ander vond dat je toch altijd fietst voor de lol, anders moet je het niet doen. Maar is dat wel zo….?
Natuurlijk. Als het zonnetje schijnt, de wind pauze neemt, de temperatuur rond 24 graden boven nul is. Je de vogels in het bos hoort. De weg verkeersluw is. Je uitgeslapen bent en je machtig fit voelt. Je prima gegeten hebt. Dan……… als alle puzzelstukjes in perfecte harmonie in elkaar vallen………….. dan ontstaat er maximale sportieve harmonie. Dan is wielrennen verreweg de mooiste sport ter wereld. Dan hebben die commentatoren volkomen gelijk. Pure lol!
Maar:
We rijden in september 2013 de Stelvio op. Naarmate we hoger komen wordt de mist dikker. Uiteindelijk zien we niets meer van de omgeving. Het regent. Net onder de top gaat de regen over in sneeuw. Boven op de top is de temperatuur 1 graad onder nul. In het restaurant stoppen we oude kranten onder ons wielershirt voor de afdaling. Tijdens de afdaling krijgt een teamgenoot 2 lekke banden. We kunnen daarna haast niet meer remmen omdat we door de kou bijna geen gevoel meer hebben in de vingers. Lol…..?
Of:
Ik voelde dat ik los kwam van mijn fiets en in de lucht een volledige koprol maakte. In de rol landde ik vlak op mijn rug op het asfalt. Nadat mijn fiets uitgekletterd was, viel me de stilte op. Ik keek plat op het asfalt omhoog naar een helder blauwe hemel en hoorde vogels fluiten die zich blijkbaar geen bal van mijn penibele situatie aantrokken. De pijn was er niet meteen; dat kwam later pas. Ik proefde de weeïge smaak van bloed in mijn mond. Je hoort vaak dat renners meteen weer op hun fiets willen springen. Nou, mooi niet! Ik bleef liggen en begon voorzichtig mijn lichaam af te tasten op zoek naar breuken………. Lol…..?
Iedere beetje ervaren fietser kan dergelijke verhalen vertellen. Beide kanten van de medaille zijn waar. Lol en soms in meer of mindere mate ellende. Toppen en dalen. Maar horen toppen niet onverbrekelijk bij dalen? Niets kan alleen maar leuk zijn. En hebben toppen en dalen elkaar juist niet nodig? Krijgt “lol” niet extra glans bij de gratie van het bestaan van narigheid? Heeft links niet pas bestaansrecht en zin omdat er ook rechts is. Zonder “onder” is er “geen” boven”. Vrede krijgt pas waarde als je snapt hoe beroerd oorlog is.Toch? Tegenstellingen horen blijkbaar bij elkaar.
Fietsen is net als het leven…..
Kettingonderhoud
BBQ Jeugd-ATB
Zaterdag 13 juni j.l. heeft de ATB-Jeugd van TC-HEERDE, in het kader van het begin van de zomervakantie, gefietst op de Tongerense heide. Ze hebben nu ook echte zwijntjes kunnen zien. Na het fietsen was het goed toeven bij de fam. Hollander in de bossen bij Epe. We hebben daar in het zonnetje genoten van de BBQ, die door de ouders van Rik en Joran was georganiseerd.
De wielersporteconomie, de TC HEERDE en Heerde
De Nederlandse wielersporteconomie heeft een geschatte omvang van € 490 miljoen per jaar. Dat blijkt uit onderzoek dat de NTFU heeft uitgevoerd. “De gezondheidswinst en de maatschappelijke waarde van onze sport zijn al langer bekend. Met dit onderzoek is ook de economische betekenis van de wielersport inzichtelijk gemaakt” aldus de NTFU.
815.000 Nederlanders hebben tenminste één racefiets of mountainbike en staan gemiddeld negentig keer per jaar op de pedalen. De sport vraagt om de nodige investeringen. Fiets, helm, schoenen en kleding zijn uitgaven die een fors deel van de € 490 miljoen bepalen. Ook zaken als het lidmaatschap van een fietsclub en de deelname aan fietsevenementen zijn meegenomen in het onderzoek van de NTFU. Dat wielersporters veel geld overhebben voor de beoefening van hun sport blijkt uit het feit dat zij aangeven 35% meer uit te geven aan een nieuwe fiets dan de gemiddelde Nederlander. Kortom, de sportieve fietser vormt de motor van een serieuze wielersporteconomie.
Jaarlijks worden 175.000 nieuwe sportieve fietsen gekocht met een totale waarde van € 183 miljoen. Het geld dat jaarlijks aan accessoires wordt uitgegeven ligt zelfs nog hoger: € 196 miljoen wordt besteed aan zaken als kleding, onderdelen en elektronica.
Regionale spin-off voor Heerde
De geschatte waarde van de Nederlandse wielersport is aan de voorzichtige kant. Zo zijn in het onderzoek de bestedingen die wij wielersporters doen tijdens onze trainingsritjes buiten beschouwing gelaten. Daarbij kan worden gedacht aan het kopje koffie met appeltaart onderweg, de kosten van de veerpont en het pilsje na afloop van een rit. Bovendien trekken we duizenden wielersporters naar onze veldtoertochten in de winterperiode en onze “Rabo Veluwes Mooiste” in augustus. Wielersporters, die ook weer het nodige in Heerde en in de regio besteden. Het leidt tot de conclusie dat de TC HEERDE een stevige bijdrage levert aan de regionale en lokale economie. Dat u het maar weet! Wat ons betreft zijn er redenen te over om als gemeente te investeren in een sportieve fietscultuur om zodoende de lokale economie te stimuleren.
Aus die Deutsche Presse: die Gruppe im gelben Dress
Bloemetje voor de sponsoren
Om trainingsweekends mogelijk te maken is geld nodig. Daarom is het bijzonder plezierig dat de firma Boverhoff, de firma Nijhuis Bouw B.V. en de “Spikke” een sponsorbijdrage hebben geleverd aan het 3 daags trainingsweekend in Duitsland.
Waarvoor dank.
Het wordt zeer gewaardeerd!
Het bestuur van de TC HEERDE
3-D Warburg: hoge kwaliteit!
ONDER DANKZEGGING AAN HELKO VOOR DE ALLESONTHULLENDE FOTO’S.
Kwaliteit is een begrip. Het begrip wordt in positieve zin gebruikt in de betekenis van: “goede hoedanigheid of eigenschap”, “deugdelijkheid”. Maar wat heeft kwaliteit met het 3 daags weekend in Warburg van de TC HEERDE te maken? We gaan het u uitleggen.
Hieronder staat de officiële vertrekfoto. Een stel keurige racefietsers op rij. De lezer weet inmiddels, na het aanschouwen van bovenstaande foto, echter al wel beter. Na een perfecte reis komen we aan in ons trainingsresort “Landesgasthof Teuteberg”.
En dan begint zaterdagmorgen de koers door de heuvels van Nordrhein Westfalen. Racefietsen is als het leven zelf: over bergen en (soms helaas) ook door dalen. Dat zet je onder druk en levert zichtbaar gedrag op; je moet kiezen en het doet een appèl op je weerstandsvermogen.
We gaan het dit keer echter niet hebben over de vraag waarom Gerard kiest voor de ‘Comfort Zone’ van de 110 km route en zijn maat Jan A. voor de ‘Discomfort Zone’ van de 150 km route.
We gaan het niet hebben over waarom Jan v. E. zo graag zo lang op kop rijdt en waarom René, als een Bassie bij Adriaan, als een Jekyll bij Hyde, als een Sancho Panza bij een Don Quichot, als een Vledder bij Baantjer, als een trouwe knecht pal naast hem blijft rijden.
We gaan het niet hebben over de nieuwe “killer Hans Tabakkie” of over de woorden die de voorzitter gebruikte, toen zijn derailleur dienst weigerde. We gaan het niet hebben over het dunne laagje tussen binnen- en buiten-kant. We gaan het zelfs niet hebben over waarom Wilma nooit klaagt. Ook niet als ze daar alle reden voor heeft.
Nee, we houden vast aan het thema ‘kwaliteit’. De weersomstandigheden waren in ieder geval van behoorlijke kwaliteit; slechts een paar druppels. Ook de entourage, de heuvels van Nordrhein Westfalen, zijn van hoge kwaliteit. Verkeersluw maar wel met een beperkte toeristische infrastructuur. Het was daarom niet zo vreemd dat de diverse TCH groepen in dezelfde kleine Bäckerei hun magen vulden. Desalniettemin een prima tocht en iedereen weer helemaal heel en gezond retour op de thuisbasis!
Met 17 TC HEERDE leden hebben we deelgenomen aan de tocht. We hebben begrepen dat in totaal 74 wielrenners hebben deelgenomen. Onze bijdrage bedroeg bijna 25% van de totale bijdrage. Dus naast een kwalitatieve impuls hebben we ook een aanzienlijke kwantitatieve bijdrage geleverd.
En uiteraard moet voor de koers de spanning weggedronken worden en het tijdens de koers verloren gegane vocht weer hoognodig aangevuld worden. Een keiharde en vermoeiende opdracht, waarvan de redactie van de Website de indruk had dat dit de meeste leden geen enkele moeite kostte. Hier werd een kwaliteitsinjectie, inclusief diepte-investering, in de Duitse bierindustrie van formaat gegeven. En dit van de hoogste kwaliteit door het team van de TC HEERDE! Vandaag bleek dat de firma Krombacher en Paulaner Weizen, beiden met drie punten zijn gestegen op de Frankfurter Dax index! Hebben die Duitsers ons dus toch weer te pakken…..
Om dit soort trainingsweekends mogelijk te maken en dan bij voorkeur in enige kwaliteit, is domweg geld nodig. Daarom is het bijzonder plezierig dat de firma Boverhoff, de firma Nijhuis Bouw B.V. en de “Spikke” een sponsorbijdrage hebben geleverd. Waarvoor dank. Het wordt zeer gewaardeerd! Bloemetje!!
Jan van Essen organiseert deze evenementen. Het hoeft geen betoog dat daar zeer veel regelwerk in gaat zitten. Jan zou een Duitser kunnen zijn: hij is zeer ‘pünktlich’ en levert ronduit veel kwaliteit. Complimenten daarvoor. Dit is zeker bestuurslid waardig!
“Zie eens hoeveel verschillende mensen hier aan tafel zitten. Uit alle hoeken van onze maatschappij. En dat gaat toch allemaal prima samen. Dat maakt het mooi”.
En dan zit het er bijna weer op. Tijdens het diner op de laatste avond geeft Gerrit m.i. de beste definitie van het begrip kwaliteit. Gerrit zegt: “we hebben onderling wel eens wat want we zijn allemaal stijfkoppen. We praten ook wel eens achter elkaars rug om. Dat is niet altijd goed. Maar toch komt het altijd weer goed. We horen namelijk al bijna ons hele leven bij elkaar. Ook de “nieuwen”, zoals Pieter en jij horen erbij (ja, ja…. ik ben al vijf jaren lid en al bijna drie jaren bestuurslid en Pieter nog veel langer). “Kijk eens om je heen” vervolgt Gerrit. “Zie eens hoeveel verschillende mensen hier aan tafel zitten. Uit alle hoeken van onze maatschappij. En dat gaat toch allemaal prima samen. Dat maakt het mooi”. Gerrit nam een slok van zijn droge witte wijn (Riesling – 1e kwaliteit) en ik keek eens om me heen. Het klopt wat Gerrit zegt. Als dat geen ‘kwaliteit’ is………..
Fietsen met de C-groep: gezelligheid troef!
DOOR PETER HOEKSTRA: STRAVA komt in ons woordenboek niet voor. Dus we houden onze ritten niet bij met GPS, doen niet mee aan uitdagingen en vergelijken onze fietsprestaties niet met die van andere leden van Toerclub Heerde. We démarreren niet en proberen evenmin als eerste de top van “de knobbel” te bereiken.
Maar wat doen we dan wel als C-groep? Bij ons staan gezelligheid en gemoedelijkheid centraal. Humor is ook heel belangrijk. Regelmatig strijkt de groep neer op een terrasje, om te genieten van de goede dingen van het leven. Om met elkaar van gedachten te wisselen over van alles en nog wat, heel relaxed dus.
Dat wil niet zeggen dat we geen respect hebben voor de ambities van de andere fietsgroepen. Zo zijn we echt wel onder de indruk van de prestatie van Helko, winnaar van de “Tulip Cycling Heerde bokaal”, hem toegekend omdat hij de meeste kilometers bij elkaar had gefietst in april 2015. En dan te bedenken dat hij naast het fietsen ook nog werkt!
De leden van de C-groep fietsen tweemaal in de week zo’n 50 à 60 kilometer. Als teken dat er moet worden gerouleerd blaast de captain op z’n fluitje (als hij niet vergeten heeft om die bij zich te steken). Hij gebruikt het fluitje heel frequent, om te voorkomen dat iemand te lang kopwerk zou moeten verrichten. Dat werkt heel goed. De gemiddelde snelheid is zo’n 25 kilometer/uur. Wordt die snelheid overschreden dan is ons oudste lid (Herman) er als de kippen bij om de boosdoeners tot de orde te roepen. Tandje terug, hoor je hem dan heel gebiedend roepen.
Dat de leden het fietsen in de C-groep op prijs stellen blijkt wel uit het feit dat de groep bijna altijd compleet is. Je moet wel een speciale reden hebben om niet aan de start bij :”De Spikke” te verschijnen
Wat ook leuk is zijn de onverwachte dingen die we als groep meemaken. Zo werd mijn vrouw, die na een fietsongeval op Pinkstermaandag nu revalideert in “Zandhove” in Zwolle, vereerd met een bezoek van de voltalige groep. Plotseling verschenen 2 dames en 6 heren in hun mooie TCH-outfit. Zij was aangenaam verrast door dit bezoek en we hebben met z’n allen genoten van de onderbreking van de tocht op het zonovergoten terras van “Zandhove”. Vervolgens zijn we via Lierderholt (of all places) gefietst naar Olst, om daar het pontje terug naar Heerde te nemen.
Ereleden van de TC HEERDE
Ereleden zijn zij, die zich op een bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de vereniging. Zij worden benoemd op basis van o.a. hun bijdrage aan het vrijwilligerswerk, frequentie hiervan, getoonde flexibiliteit en inzet, uitzonderlijke prestaties, kwaliteit van het werk etc. Wie zijn nu eigenlijk de ereleden van de TC HEERDE:
- Hans Beekhuis
- Tiemen Bijsterbosch
- Herman van de Berg
- Ton Huiskamp
- Jaap Post
- Herman Stijf
- Geert Stijf