Het bestuur heeft afgelopen dinsdag, in stijl, met een etentje afscheid genomen van onze gewaardeerde collega/secretaris Hans Tabak.
Hans heeft 6 jaar lang, naar volle tevredenheid, de secretariaat kar getrokken. Daar is nu een einde aan gekomen. Hans kijkt met enige weemoed – “maar niet teveel” – terug op een inspirerende en krachtige samenwerking in het bestuur en gaat zich nu volop wijden aan de edele racefietssport.
Wij als bestuur zullen Hans missen om zijn vakmanschap, zijn oog voor detail, “eigen mening” en droge humor.
Hans rept van een houten hoofd op de navolgende dag. Hoe dat komt maakt de foto hiernaast overduidelijk zichtbaar……..
Het heeft iets met een Bellgische kabouter en een klooster te maken.
Gistermiddag fietsten we met 5 man de “openingsrit”. Bij vertrek was het doel gesteld: “Op naar de gehaktbal”.
We vertrokken met de wind in de rug in de richting van Zalk. Bij Wapenveld was de eerste stop, een lekke band van ondergetekende. Met vereende krachten werd het varkentje gewassen. Thale had bovendien een wondermiddeltje in de tas: garagezeep in een klein potje. Genoeg om de vette vingers weer schoon te krijgen en een tip voor iedereen.
Tot aan Zalk ging het redelijk in tempo, daarna kregen we steeds meer de wind van voren en ploeterden we door het polderlandschap in de richting van Dickhof Oosterwolde. “Kan die wind ook uit”? Na de afslag Oldebroek ging het weer voor de wind in de richting van Wezep en vijf minuten voor de gehaktballen werden klaargezet arriveerden we na een route van ca. 57 km in Heerde. Onder het afdak achter de Spikke en met de heaters aan werd het best gezellig. Toen ik naar huis wilde gaan bleek ik opnieuw een lekke band te hebben. Het laatste stukje werd dus lopend afgelegd. Mannen, bedankt voor deze “ploetermiddag”.
Donderdag 2 april is er ook al de gelegenheid om ’s avonds te fietsen. Vertrek om 18.30 uur. De zon gaat onder om 20.15 uur, een rondje van ruim een uur moet er in kunnen zitten. Hopelijk onder droge omstandigheden.
As. zaterdag is het vertrek weer om 13:00 uur. Een goede week gewenst!
Zaterdagmiddag 28 maart om half 2 kleurde de verzamelstoep voor de Spikke weer geel voor de openingsrit van het seizoen 2015. Geel van de nieuwe shirts van de TC HEERDE. Zeven en dertig leden gaven acte de présence. En dit ondanks de belabberde weersomstandigheden. Omstandigheden, waarin je zelfs je hond in je eigen tuin zou laten plassen, terwijl je zelf laf rillend in de deuropening blijft staan. Dit om maar elke confrontatie met deze zompige, herfstachtige narigheid te vermijden. Niks “Primavera”.
Geel was de stoep maar zilvergrijs waren de wegen door de aanhoudende regen en dat ook nog in combinatie met een felle, vlagerige wind. De C-ploeg was vrijwel in volle omvang aanwezig (!) en koos (niet onverstandig) voor de beschutting van de bossen van de Noord Veluwe. Chapeau voor de iets ouderen onder ons! De ATB-jeugd dook de Heerder bossen en de modder in. De B-ploeg koos in aanvang voor wind in de rug en moest deze overmoed bekopen na de draai bij Zalk met een pittig retourtje richting thuishonk. De A-ploeg reed eerst richting Deventer over de IJsseldijk en vervolgens met de wind in de rug richting Zwolle. Bij Olst ging Bert N. tijdens het passeren van een stilstaande auto tegen de natte stenen van de Gemeente Olst. Rechtsonder op onderstaande foto ziet u Bert, met een dubbele Rietberger, kennis maken met de natte bodem. Gelukkig leverde dit voorval geen fysieke en mechanische schade op. Slechts het mentale EGO werd tijdelijk ernstig beschadigd, aldus Bert zelf. Ook dat viel gelukkig reuze mee.
Rechtsonder op onderstaande foto ziet u Bert, met een dubbele Rietberger, kennis maken met de natte bodem.
Uiteraard wachtte om 4 uur de beroemde bal gehakt bij de Spikke. Het was het maken van een film waard om de hoofdrolspelers de Spikke te zien binnenkomen. De meesten volledig “verblubbberd en vermodderd”. Agaath leek meer op een gecamoufleerde commando na een week bivak, dan op een Veluwse jongedame!
Agaath leek meer op een gecamoufleerde commando na een week bivak, dan op een Veluwse jongedame!
Maar als 37 mensen de moeite nemen om onder deze omstandigheden op de fiets te stappen dan belooft dat nog wat voor het komend seizoen!
Ik heb in mijn leven in een groot aantal racefietsgroepen meegereden. Het snelheidsniveau van al deze groepen; het type groep varieerde. Zo reed ik mee met een ploeg mee die er echt voor ging. In deze ploeg was de methode om elkaar kapot te maken integraal onderdeel van de trainingsinzet geworden. Want elkaar eraf rijden was de mores. Ik moet schoorvoetend toegeven dat ik het leuk vond en het nog altijd wel een beetje leuk vind. Tenminste soms en op strikte voorwaarde dat ik me die dag goed voelde/voel. Ik moet er echter nu niet aan denken om altijd zo te rijden…….
Ik heb eens gevraagd aan een van de deelnemers van een dergelijke groep hoe hij trainde: ‘gewoon rammen, dan wordt je vanzelf beter’ en ‘vooral niet op je hartslagmeter kijken, dat doe je pas thuis achter de computer’. Ze rijden vrijwel altijd maximaal, gewoon omdat ze niet anders kunnen. Ze hanteren geen enkele trainingsopbouw, waardoor ze overigens ook niet het maximale uit zichzelf halen. Ze komen echter wel uit met een dergelijk simpel trainingsregime. Doordat ze snel herstellen van zware inspanningen, kunnen ze een grote hoeveelheid zware training aan. Waar ik al na 8 uren training per week moet variëren in training om niet te gaan kraken, hebben zij de grens van de belastbaarheid nog lang niet bereikt.
Een dergelijke ploeg creëert wel een haat-liefde verhouding met fietsen bij het gros van de deelnemers die niet ‘vooraan’ rijdt. Een aantal deelnemers verschijnt dan ook slechts een paar maal. ‘Ik ben toch geen bloody masochist’, hoorde ik laatst een ex-deelnemer opmerken.
Ik merkte ook angst in dit peloton, zoals dat overigens in vrijwel ieder peloton bestaat. Angst om af te moeten haken. Om te mislukken; af te gaan. Als u denkt dat dit overdreven is, dan vergist u zich. Ik heb mensen somber, bij het depressieve af, zien worden doordat ze er steeds afgereden werden. Of boos worden omdat ze continu tot het elastiek veroordeeld waren. Wanhopen. Zelfs een enkeling zien huilen omdat ze moesten afhaken en dan ging het echt niet om wedstrijden maar om doodnormale toertochten. Er is ook een categorie fietsers die wel wil scoren maar niet wil lijden om tot scoren te komen. Dat zijn meestal de vileine klagers. Er is nu eenmaal een keiharde wet dat je er niet komt zonder kilometers te maken. En die wet wordt belangrijker naarmate je ouder wordt.
Ik ken ook een categorie racefietsers die zich van dit alles geen bal aantrekt. Gewoon hun eigen race rijden. Ga je te hard? OK,…….. succes! De ‘sportrelativeerders’ in optima forma. Alhoewel je je machtig kunt vergissen. Ik heb wel eens een ‘relativeerder’ (die in een “A groep” als het dwerg aapje Chin Chin rondreed) in een “B-groep” als een volwaardige Bokito – met super grote ballen, vol testosteron – op de kop zien beuken. BAMMMM!!! Zo kun je je vergissen. Alles is dus echt relatief!
Bij de TC Heerde gaat het er best sociaal aan toe. Maar vergis je niet. Ook daar houden we elkaar in de gaten. Scannen we hoe een ander er aan toe is. Zien we heel snel of iemand goed of niet goed is. Het belangrijkste is echter dat het een beetje leuk is met elkaar. Zo verlies je het plezier niet in een uitzonderlijk mooie sport!
De Toerclub Heerde is voor haar C groep op zoek naar vutters en 65 plussers. Zowel dames als heren.
De C groep is een racefietsgroep, bestaande uit iets ouderen, die op maandag en woensdagmiddag gezamenlijk een tocht fietsen van 50 tot 70 kilometer in de omgeving van Heerde. De gemiddelde snelheid is ongeveer 23 kilometer per uur en er wordt rekening gehouden met elkaar, dus sociaal gereden. Het vertrek is iedere maandag en woensdagmiddag om 13.00 uur vanaf het terras van het café “de Spikke”, stationsstraat 8 in Heerde. Als u het gezellig vindt om in groepsverband te fietsen en tegelijkertijd uw conditie wilt oppoetsen, dan bent u van harte welkom op één van deze dagen. U kunt gerust een paar keer vrijblijvend meerijden met de groep om de sfeer te proeven en te ervaren of het aan uw verwachtingen voldoet. Na een paar weken kunt u dan besluiten of u wel of geen lid van de TC Heerde wilt worden. U bent van harte welkom!
Voor inlichtingen kunt u contact opnemen met de groepsleiders.
Tien liefhebbers uit de A groep stonden zaterdagmiddag klaar voor een rondje Hellendoorn. Zeven strijders minder dan de voorgaande zaterdag toen de temperatuur een stuk aangenamer was.
Dat leidde ertoe dat de gedachte even door de groep circuleerde om naast een STRAVA competitie ook een watjes competitie te organiseren. Sommigen hadden de ranglijst al kant en klaar.
Ondanks de kou en de stevige wind, waardoor de gevoelstemperatuur maar een paar graden boven nul kwam, is er 82 km lekker gereden over een prachtige route. Iedereen behalve Chris Jaap, die zich de hele weg al angstig afvroeg waarom hij op volle kracht moest rijden, terwijl anderen freewheelend in D1 door de Overijsselse landerijen en bossen peddelden. Op de Wijhese pont kreeg hij pas door dat hij te maken had met een vastlopend achterwiel.
Gistermiddag een mooie rit, ondanks de kou, van ca. 52 km gereden. Er waren 7 mensen mee.
Dat was bijna 50% minder dan vorige week, toch geen voorteken……….?
Rondje via Elburgerweg, richting Tongeren, Nunspeet, ’t Harde, Wezep en weer terug naar Heerde.
Tempo gemiddeld 25 km/uur. Voor mij de eerste rit van ca. 50 km. De beentjes mogen nog wel wat power krijgen.
De volgende zaterdag komt al weer dichterbij, hopelijk met wat beter weer en opnieuw een mooie rit.
Op de Zuidweg doemt voor me in de verte een geel fietsshirt op. Met name als ik alleen rij werkt zo’n bewegend shirt op me als een HEMA worst op iemand die totaal uitgestorven is van de honger. Dit is onweerstaanbaar. Ik verhoog het tempo en tot mijn voldoening komt het gele shirt snel dichterbij.
Als ik op dezelfde hoogte rij als het gele shirt -en ik naar rechts kijk- zie ik het. Aan de gelaatskleur en aan het ontbreken van wenkbrauwen. Een jongen van een jaar of 16 die in een chemokuur zit. “Ik ben even vrij van school, meneer”, zegt hij. “Ik ben ziek”. Ik rij naast hem tot aan de afslag naar de Knobbel en we praten wat. Bij de afslag gaat hij linksaf richting Epe en ik rechtsaf. “Het is een mooie lentedag” zegt hij tegen me. Als ik afdraai wens ik hem -in stilte- nog 80 lentes toe!
Tijdens de beklimming van de Knobbel voel ik de woede opkomen. Kanker is oneerlijk bij volwassenen. laat staan bij kinderen. Als volwassene wordt je geacht om overal begrip voor te hebben. Word je geacht honderdduizend nuances te zien, te accepteren en te incasseren en vooral redelijk te blijven. Ik besluit ter plekke ontslag te nemen als volwassene. Ik doe het niet meer. Ik begrijp er niets van. Ik zie geen enkele nuance. Geen enkele acceptabele reden. Bekijk het maar. Zoek het uit. Leg het die jongen maar uit maar zoek voor mij maar een ander!
O ja. Bert Rorije rijdt in juni 6 keer de Alpe d’Huez op in het kader van een sponsortocht ten behoeve van hen die tegen kanker strijden. Hij traint, volgens STRAVA, voluit. En in september rijden we met de TC Heerde de Ride for the Roses, waarvan de opbrengst naar het KWF gaat. Misschien moet daar de woede maar heen.
Zaterdag 6 maart is de 2e ATB clinic voor vrouwen gegeven. Veertien vrouwen uit Heerde e.o. zochten de omgeving van het Heerderstrand op om, onder leiding van trainster Annemiek van Loon en Brenda, zich verder te bekwamen in de edele ATB sport, de eerste stappen daarbinnen te zetten maar ook om angst te overwinnen en specifieke technieken te leren. Hier een paar reacties van de deelneemsters:
” Geweldige ervaring! Bedankt voor de mooie fotoos!! En schakelen…. 2 standen toch. Heb veel geleerd en angst overwonnen! Op naar de volgende keer/ tocht.”
” Inderdaad het was super gezellig en ook leerzaam. Voor herhaling vatbaar.”
“Ik sluit me bij Corina aan. Daarnaast de complimenten dat het zo goed geregeld was. Top!”
“Wat een gave foto’s! Dank je wel! Ik heb een geweldige ochtend gehad, erg gezellig en goed begeleid. Ik kijk uit naar de volgende keer, op de racefiets of MTB. Super!”
“Geweldige ochtend gehad! Super geregeld, veel geleerd, gelachen en leuke meiden ontmoet.
“Bedankt Brenda!! Was een leuke ochtend, voor herhaling vatbaar!! En de cake was (Machtiglekker;-)”
Het bestuur heeft afgelopen dinsdag, in stijl, met een etentje afscheid genomen van onze gewaardeerde collega/secretaris Hans Tabak.
