Zaterdag 12 juli a.s. is het weer zover: de grote tocht in clubverband!
De route, uitgezet door Kees Dokter, gaat ditmaal door de Flevopolder en langs de Randmeren. De te rijden afstand is circa 200 km, maar daar hebben we de hele dag de tijd voor. We vertrekken om 07.00 uur vanaf “De Spikke” in Heerde. Een volgauto zal ons begeleiden. Onderweg wordt er een paar keer gestopt om koffie of wat anders te drinken.
De tocht sluiten we af met een maaltijd in “De Spikke.
De eigen bijdrage voor deze dag is € 20,-.
Aanmelden voor vóór 25 juni a.s. bij:
Kees Dokter, Roetnest 9,
T: (0578) 693901
E: keesdokter@hotmail.com
De organisatoren: Kees Dokter en Drikus Wijenberg.
ps: de C-groep zal een parcours van 100 kilometer rijden. Uiteraard zijn alle TC-ATB ‘ers die in het bezit zijn van een racefiets van harte welkom.
Met de bus vanuit Heerde naar Vianden in Luxemburg voor de JNC.
Het was een memorabele tocht. Een dag om nog jaren te onthouden. Niet alleen omdat de routes door een geweldig fietsgebied voerden met rustige wegen, in prima staat, met vrijwel geen autoverkeer. Niet alleen door het afwisselende landschap en de aantrekkelijke vergezichten. Zelfs niet door de vele mooie maar (soms weerzinwekkend) adembenemende beklimmingen die de Jean Nelissen Classic tot de ultieme uitdaging maken. Nee, want dan zouden een paar mooie foto’s en de Strava resultaten meer dan voldoen. Het was vooral een memorabele tocht om de Verhalen. Verhalen over wat er gebeurt met mensen en wat er zich afspeelt tussen die mensen tijdens en rondom zo’n prachtige tocht.
Verhalen……..
Het eerste Verhaal is er al voor de dag van de JNC. Chris-Jaap die zich bijzonder verheugd had op deze koers kan door omstandigheden niet mee. Hij is de vertrekdag jarig en zorgt toch voor stapels worst voor onderweg. Dank je wel Chris-Jaap en deze hou je tegoed!
Kees (nooit bluffen, gewoon waarmaken) maakt het in de kopgroep gewoon weer waar. Hij komt als eerste over de finish en slaat het binnenrollend slagveld achter zich daarna rustig gade. Staande bij de bus, het geheel als een veldheer overziend. Geen spoor van triomf of bluf. Hij staat erbij alsof dit normaal is. Dat is het natuurlijk niet! Ik vrees echter (vooral voor Arjan) dat dit beeld de komende 10 jaar zich zal blijven herhalen of Kees moet eerder besluiten met sportief pensioen te gaan. Arjan is een goede tweede en heeft als licht excuus dat zijn rug hem de afgelopen week in de steek liet maar is sportief genoeg om te melden dat de rugklachten geen geldend excuus zijn. Arjan is zo’n beetje de Joop Zoetemelk van ons peloton en die is uiteindelijk toch wereldkampioen geworden.
Helko komt als derde binnen. Hij is volledig gesloopt en heeft alles gegeven op een terrein dat het zijne niet is. De benen zijn naar de knoppen en ik zie dat zijn ogen bloeddoorlopen zijn. Helko meldt dat zijn benen ook de dag na de tocht nog steeds minimaal functioneren.
Hans komt fris over de finish, heeft zich kostelijk vermaakt en klokt na de strijd achteloos, als ware hij een bouwvakker, een paar biertjes naar binnen.Was het voorheen zo dat Hans bij de zwaardere tochten altijd moest dealen met een fysieke vrijwel totale breakdown, dit keer is daar geen sprake van. De ‘Hans T. Memorial’ kan nu worden afgeschaft, meneer Pastoor kan met pensioen en voor een Hans Tabakkie zal een andere betekenis gevonden moeten worden. Bammmmmm!
Koos vecht deze dag de ’totale oorlog’ uit. Hij verliest de aansluitingen in de beklimmingen maar sluit weer aan tijdens de afdalingen en op het vlakke. Zo jojo’t hij zich elastisch door de dag heen. Hij gaat zelfs zo ver dat hij bij de verzorgingsposten de sportdrank van de tafel grist, niet stopt maar meteen doorrijdt om maar voorsprong te pakken. Klasse Koos!
Gerard merkt afgelopen woensdag op een terrasje en na een biertje (in een vlaag van lichte verstandsverbijstering) op dat hij Peter tijdens de JNC er af zal rijden. Peter, die niet geneigd en gewend is om aan de kant te gaan en zeker niet voor dit soort uitspraken maakt het issue zwaarder door Gerard voor te houden dat indien hij dat werkelijk waarmaakt hij persoonlijk zijn eigen fiets (Canyon, afgemonteerd met Ultegra, voorzien van Edco carbon wielen) in stukken zal zagen. Dit gebeuren leidt er toe dat Gerard na vertrek uit Heerde een zaag ophangt aan het binnendak van de bus. Daarmee een massief statement afleggend dat niet genegeerd kan worden.
Peter laat de volgende dag voor de eerste beklimming nog op het vlakke een stevig gat vallen in de hoop dat als Gerard dit merkt hij daarna deze eerste berg (de muur van Vianden) serieus gaat aanvallen en vervolgens meteen afgeschreven kan worden maar dat gebeurt niet. Een aantal beklimmingen verder is het echter wel duidelijk hoe de sportieve machtsverhoudingen liggen. Gerard is onverwacht echter niet het eerste slachtoffer dat valt maar Gerrit. De leden van het ontstane groepje pogen Gerrit nog op de juiste sportieve rails te krijgen maar Gerrit die het ijskoud heeft en zich gesloopt voelt haakt af en gaat alleen retour Vianden. Uiteindelijk vindt Gerrit zijn tweede adem en rijdt zelfstandig nog meer dan 100 kilometer. Knap in je uppie!
Hierna hebben Peter en Herman, die de beschikking heeft over een nieuwe fiets en die opmerkelijk veel beter rijdt dan in Zuid Limburg, even kort contact. Zij besluiten Gerard niet in de poep te rijden en achter te laten maar mee te nemen. Overkill is nergens goed voor. De vrede wordt definitief getekend en om dit te onderstrepen gaat het drietal uitgebreid koffie met gebak nuttigen op een terrasje. Zij hebben met z’n drieen een uitstekende dag beleefd! Gerard sluit dit issue tijdens de retour reis ook sportief en in het openbaar af en overhandigt Peter een fles wijn. Sportieve vrienden voor het leven!
Herman verliest onderweg een tand (!). Het gerucht gaat dat zijn boezemvriend Peter met een knalharde elleboogstoot dit manco veroorzaakt heeft. Gerard heeft Herman zijn diensten als getuige aangeboden indien het een verzekeringszaak wordt. De betrokkenen willen er echter niet over praten onder het motto van ‘wat in de club gebeurt blijft binnen de club’. Wel is het zo dat Herman na dit vileine gebeuren zich niet meer lachend laat fotograferen. Helaas voor hem wordt er nog veel gelachen.
Gert-Jan knalt de eerste berg op maar wordt vervolgens onmiddellijk afgestraft voor zijn aanstekelijk enthousiasme. Hij moet zich het 2e deel van de berg op een veel te groot verzet naar boven stampen. Hij heeft deze dag stevig afgezien maar heeft zonder enige klacht doorgezet. Respect daarvoor. Er ontstaat een groepje met Gert-Jan, Rene en Jan. Rene (altijd positief!) rijdt stabiel en is ons groepsmens bij uitstek en houdt in deze groep de communicatie op gang maar zelfs Rene wordt in de loop van de tocht wat stiller, hetgeen als opmerkelijk wonder, zo geen wereldnieuws, getypeerd mag worden.
Ondertussen is Pieter het contact met deze groep kwijt. Pieter kan prima klimmen maar niet afdalen. Deze groep besluit te wachten op Pieter om hem sociaal “op sleeptouw” te nemen. Ik denk dat ze zich ernstig in de constitutie van Pieter vergissen. Pieter is namelijk mentaal zo taai als buffelleer. Wat hij van plan is voert hij toch wel uit of het nou in een groep moet of solo: so be it! Bovendien beschikt hij over de eigenschap dat hij fysiek niet erg verzwakt in de loop van een tocht en daardoor grote afstanden goed verteert. Even later roept Jan (als uitstekend captain!) deze groep in spoedberaad bijeen en stelt de leden voor om indien ze dat willen een kortere afstand te rijden. Pieter merkt op dat hij in ieder geval de 165 kilometer route blijft rijden, daarmee de groep voor een onoverkomelijk dilemma plaatsend. Ze rijden de 165 kilometer route uit! Euh…………….wie nam wie ook alweer “op sleeptouw”?
Dan is er ook nog een heel ander Verhaal. Keihard, van heel andere orde en van ontnuchterend gehalte. Een collega fietser die ook de JNC rijdt valt van zijn fiets. Reanimatiepogingen en de inzet van een helikopter mogen niet meer baten. Er sterft een man van 48 jaar op een weggetje langs een vriendelijk kabbelend beekje in Luxemburg. Toen wij onze Verhalen beleefden op de flanken van de bergen van Luxemburg rinkelende ergens in Nederland een telefoon, met een vreselijk verhaal……… voorzien van een definitief einde. Een Verhaal………………
De Amstel Gold Race is 1 van de voorjaarsklassiekers. Iedere klassieker uit deze illustere rij heeft zijn eigen kenmerken; heeft zijn eigen DNA. Zo kenmerkt de Ronde van Vlaanderen zich door het gestuiter over de kasseien en de kasseibergen. Parijs – Roubaix heeft dit in het kwadraat en de route van Luik – Bastenaken – Luik loopt door een land van ongeëvenaarde schoonheid, die in schril contrast staat met wat de mensen er van gemaakt hebben. De dorpen, stadjes en wegen lijken verstild te zijn geraakt in het stoomlocomotief tijdperk. Het is net alsof die grote dampende locomotieven nog steeds hun grauwe wolken roet over de bebouwde kommen heen storten, waardoor complete woonkernen volkomen vergrijst zijn en soms een diep armoedige indruk maken. Nee dan de AGR: prachtige wegen door lieflijke, kleurrijke dorpjes met veel cultuur en voorzien van tig terrasjes. Een ongekende entourage, maar wel veel keren en draaien, waardoor de gemiddelde snelheid drastisch omlaag gesteld moet worden.
Helko moet Jan weer bij de boekjes weghalen!
Na een voorspoedige reis met uiteraard een koffiestop bij een benzinestation (bar slechte koffie) zijn we in Valkenburg aangekomen. Prachtig zonnig weer zonder ook maar een wolkje aan de hemel. Wel redelijk frisse temperaturen met een matige noorden wind. Wat een meteorologisch geluk!
De Amstel Gold Race heeft 3 permanent uitgezette bordjesroutes en lus 2 is niet alleen de langste, maar waarschijnlijk ook de mooiste variant. Dit komt vooral door de lus door Vaals, Epen & Slenaken, misschien wel het mooiste stukje van Nederland.
Het begin van de route was rustig. Alhoewel we op de eerste de beste afdaling bij Cadier en Keer een slecht uitziend ongeval zagen van een drietal racefietsers die in de afdaling met vaart bovenop een auto geknald waren, even verderop hoorden we het akelige geluid van de sireses van de ambulance al. Hopenlijk is het voor de betrokkenen meegevallen! Voor ons was het aanleiding om extra voorzichtig af te dalen. Na een lange afdaling richting Maastricht werd koers gezet richting de zuidelijke grens. Daar ging de weg met korte rukken naar boven en naar beneden, zonder over beklimmingen van betekenis te voeren. Bij de Wolfsberg werd definitief het start signaal gegeven voor een reeks mooie beklimmingen. De prachtige Loorberg werd via een grote lus gevolgd door de Schweiberg.
Daarna ging het richting het drielandenpunt (onze voorzitter, leraar van beroep, kon deze geografische locatie niet vinden, hopelijk komt de arbeidsinspectie dit niet te weten, sssst…..) en doorkruist deze lus van de Amstel Gold Race ‘het mooiste stukje van Nederland’ bij de Camerig. Na de beklimmingen van de Vaalserberg werd op het hoogste deel van Nederland de draai gemaakt om weer terug te gaan richting Gulpen via de Eperbaan, Eperheide en de “killing” Gulperberg vanuit Partij. Na de Kruisberg werd niet gekozen voor de Eyserbosweg en de mooie en zware finale van de Amstel Gold Race. Lus 2 kiest voor de makkelijkere Trintelerberg Zuid en een kleine omweg via de Hulsberg weer terug richting de Sibbergrubbe bij Valkenburg.
Het was niet mooi: het was fantastisch! Wie zijn wij dat we dit mogen meemaken! Op naar Luxemburg eind mei.
Iedereen veilig weer terug zonder valpartijen of mechanische narigheid. De teamcaptains, vervoerregelaar Gerard en de ‘mental coach’ Evert werden door de voorzitter na terugkomst in Heerde terecht bedankt voor hun inspanningen want………. het was niet mooi: het was fantastisch! Wie zijn wij dat we dit mogen meemaken! Op naar Luxemburg eind mei.
Zaterdag 1 uur kleurt de stoep voor de “Stippe” weer geel. Mannen en 1 vrouw in de helgele outfit van de TC Heerde. De route van het A-team is, volgens onze onvolprezen captain Jan*, richting oosten. Een goed verstaander weet het dan wel: de Holterberg.
De Holterberg is maar een weggestopte vluchtheuvel in vergelijking met de echte bergen. Bergen zoals de Mont Ventoux waar bovenop geen eenzaam bloemetje of ellendig grassprietje zich durft te nestelen. Waar de wind onbarmhartig kan blazen over een stenen maanlandschap. Een onaardse omgeving, die niet zou misstaan in een scene van een film zoals Star Wars.
Of een berg als de Stelvio waar de winter het zo maar (en heel plotseling) kan winnen van de zomer en de sneeuw vervolgens een kille deken over je heen legt. Terwijl je daar helemaal niet om gevraagd hebt.
Maar toch……die Holterberg………die molshoop: ……..het loopt omhoog…….!
Vergis u niet in de bijgaande foto van een aantal bedachtzame mannen en 1 vrouw die rustig koffie drinken in een klein Sallands dorpje, ‘Heeten’ geheten. Renners met bakken ervaring. Ze kennen de Stelvio, Alpe d’Huez, Luik Bastenaken Luik, de ronde van Vlaanderen en uiteraard de AGR. Een aantal hebben de pittige Tour for Live gereden en de Mont Ventoux kent voor hen geen geheimen meer. Maar die omhoog lopende weg in Salland verandert die bedachtzame mensen tijdelijk in een wilde kudde, die in volle competitie naar voren spat. De testeron spuit eruit. Als testeron vloeibaar zou zijn, dan zouden delen van de weg van Nijverdal naar Holten tijdelijk veranderd zijn in kolkende stromen. Er wordt niet meer vriendelijk gebabbeld en de blik in de ogen verandert, krijgt iets hards en ongenaakbaars. Weg is het wij-gevoel; op is de sportieve solidariteit. Stuk is: ‘samen wordt een lange weg veel korter’ (nota bene onze core business!). Hier telt alleen de IK in hoofdletters. Zelfs een doorgaans toch nette, keurige en vriendelijke man als onze secretaris, wil er dan “op zijn minst een paar kapot maken”. Bestuurslid Koos, die me nog een uur hiervoor verzekerd had, dat gemiddelde snelheden hem niet interesseerden, rijdt op de 11, full speed, de heuvel af om maar een paar meter te winnen op die gindse heuvel. Hij keek even achterom: ik zag het mes tussen zijn tanden blinken in de zon! Helko rijdt voorbij. Er komt een vleug stoom uit zijn oren! Soldaat Piet kreunt achter me en ik hoor hem nog net zeggen dat hij nog liever naar de loopgraven van ’14 – ’18 overgeplaatst wordt dan deze barre strijd te moeten meemaken.
Er wordt niet meer vriendelijk gebabbeld en de blik in de ogen verandert, krijgt iets hards en ongenaakbaars. Weg is het wij-gevoel; op is de sportieve solidariteit. Stuk is: ‘samen wordt een lange weg veel korter’ (nota bene onze core business!). Hier telt alleen de IK in inktzwarte hoofdletters.
Het duurt maar even en dan wordt er weer netjes in tweetallen en solidair achter elkaar gefietst. Zonnetje aan en windje mee door een vriendelijk landschap. Leuk. Maar…..ik weet genoeg. Ik laat me niet foppen. Ik hou jullie in de gaten! Zeau! BAMMMMMM!
Vandaag is de Tour Haut Veluwe, inclusief Posbank en Utrechtse Heuvelrug, gereden door de TC Heerde. Het volgende evenement in het Jaarprogramma komt al weer dichterbij: de Amstel goldrace Xperience op zaterdag 3 mei aanstaande. Teamcaptains Jan en Helko zijn naar Zuid Limburg* afgereisd. Dit evenement staat overigens wederom ter beschikking aan alle leden. Hieronder een verslag van Helko:
Omdat Jan niet onvoorbereid naar de Amstel goldrace Xperience wilde, besloten we om daar in Valkenburg maar eens te gaan kijken. Maar ook het kijken zag hij niet zitten, dus besloten we de fietsen maar mee te nemen.
Zo gezegd zo gedaan.
En zo reisden we op 10 april richting Valkenburg. Eenmaal daar aangekomen hebben we het startpunt opgezocht. Hier ga ik niet verder op in, dit kunnen jullie zelf zien op 3 Mei.Na een kop koffie zijn we opgestapt om lus 2 van de Amstelgold race te gaan rijden. Na 57 km en wat beklimmingen kwamen we op een eerste doel aan, de koffie. Dit hebben we natuurlijk niet zonder de vlaai genomen. En dit alles op het drielandenpunt.
Na 110 km waren we weer terug op het vertrekpunt. Na een cola hebben we ons weer gereed gemaakt voor de terugweg.
Dit alles hopen we weer op 3 mei gezamenlijk maar iets uitgebreider met de club te gaan doen om goed voorbereid naar de Jean Nelissen Classic te gaan.
We zullen jullie hier over nader informeren.
Met vriendelijke groeten,
Jan en Helko
* staat onder de echte wielerliefhebbers bekend als de”killing fields”
De toertocht naar Overloon, zoals hij op het Jaarprogramma staat, is door de organisatie van het programma gehaald.
Daarom gaan we aanstaande zaterdag 12 april nu de TOUR DE HAUTE VELUWE rijden vanuit Bennekom. Dit geldt voor alle leden van de TC Heerde.
De te rijden afstand is 115 km, dit is op de kaart de gele route. Klik op de kaart om de route beter te zien.
Vanuit Hoenderloo rijden we in oostelijke richting naar Loenen/Laag Soeren. Hier begint het echte klimwerk; als eerste krijgen we te maken met de Lange Juffer. Tot de 2e controlepost in Schaarsbergen is er vrijwel geen kilometer vlak meer.
Vertrek om 7.00 uur vanaf de MARKTSTRAAT
Geef je op bij Jan van Essen jan.van.essen@live.nl voor WOENSDAG 9 APRIL, dit i.v.m. het vervoer.
De Mergelheuvelland 20 september gaan we naar Limburg om de Mergelheuvelland te rijden. Let wel: deze tocht is bestemd voor alle leden van de TC Heerde, ook de ATBérs kunnen in het Limburgse uitstekend uit de voeten. Wel is het zo dat je jezelf moet inschrijven en wel vroeg. Het aantal deelnemers is beperkt, dus wacht hier niet te lang mee! HIER een link naar de site om in te schrijven.
Afgelopen zaterdag de Salland route voor het A team. 11 teamleden en een harde westenwind en ook nog pal tegen op de terugweg richting home. Weg van de lentesferen van de afgelopen tijd. Bikkelen. Maar volgens Gerrit word je daar alleen maar sterker van!
DOOR JOOP WIEDERHOLD: Vrijdag 28 februari: Een groep van 15 jongeren van de MTB-Jeugd hebben de ijsbaan opgezocht. Met een busje van Dijkstra Auto’s en een paar personen auto’s zijn we naar Deventer gereden om daar de schaatsen onder te binden.
Voor een aantal was het weer wennen. Het ijs bleek toch gladder dan gedacht. Anderen stonden erop alsof het dagelijkse kost was. Inmiddels weten de EHBO’s daar ook wie TC Heerde is. We mochten een paar keer de pleisterkamer opzoeken. De een voor een pleister, de ander voor een coldpack. Mooi waren de gele rijders te zien op de baan, dankzij de TC Heerde jasjes. Het feit dat we om 22.00 iedereen van de baan moesten plukken, doet vermoeden dat we een leuke tijd hebben gehad.
Eerste rit? Nou ja…. de eerste rit was het voor velen allang niet meer. Gemotiveerd door de goede weersomstandigheden van deze winter en gemotiveerd door de naderende uitdaging: de “Jean Nelissen Classic” beschikken al aardig wat leden over een behoorlijk aantal gereden kilometers. Beschikken enkelen zelfs al over bijna 1000 kilometer! Ga er maar aan staan. Het fanatisme druipt eraf! De secretaris voorop. Te pas en te onpas roept hij richting geschrokken pelotonleden dat hij iedereen, en wel stuk voor stuk, “kapot”zal maken. Nou ja….
U begrijpt het wel. Er is lekker rustig gefietst, waardoor er ruimte ontstaat voor onzin. Door zowel de A als B groep en dat in prima sfeer. De B groep zocht de heuvels van de Noord Veluwe op en de A groep,17 renners, waaronder 1 vrouw (fietst als een echte kerel!) hebben een ronde van 75 kilometer gereden langs de boorden van de IJssel. Ondanks zo nu en dan wat dreigende luchten bleef het gedurende de hele route droog. En zo hoort het.
Ik heb onderweg begrepen dat het bestuur slechts verantwoordelijk is voor de randvoorwaarden en de captains werkelijk overal voor verantwoordelijk zijn; ook c.q. zelfs voor de weersomstandigheden. En zo hoort het……: mijn dag was weer goed!
Wachten op de voorzitter bij de Spikke
ATB-jeugd van de TC Heerde rijdt veldtoertocht in Oldebroek
Aanstaande zaterdag 30 november 2013 fietst het jeugd ATB- team de veldtoertocht in Oldebroek. Dit is een mooie afwisselende tocht met aan het begin en het eind het veldcross parcours bij het clubgebouw. Zij vertrekken om 09:10 uur vanaf de sporthal in Wapenveld per auto en zijn voorzien van een grote aanhanger voor de fietsen. Bezoek de site van de ATB vereniging Oldebroek voor meer informatie: http://www.atb-vereniging-oldebroek.nl/joomla/index.php/toerrijden. Met hierop een filmbijdrage van Wim van Dommelen.
Jeugdleden moeten zich opgeven voor vrijdagavond 19:30 uur.
Uitnodiging voor alle volwassen ATB leden van de TC Heerde: Zin om samen op te trekken naar Oldebroek ? Dan zien we jullie graag bij de sporthal.
Zaterdag 12 juli a.s. is het weer zover: de grote tocht in clubverband!
