Rijden zonder helm!
Ik voelde dat ik los kwam van mijn fiets en in de lucht een volledige koprol maakte. In de rol raakte mijn helm de grond en ik landde vlak op mijn rug op het asfalt. Nadat mijn fiets uitgekletterd was, viel me vooral de enorme stilte op. Ik keek plat op het asfalt omhoog naar een helder blauwe hemel en hoorde vogels fluiten die zich blijkbaar geen bal van mijn penibele situatie aantrokken. De pijn was er niet meteen; dat kwam later pas. Wel proefde ik bloed in mijn mond. Je hoort vaak dat renners meteen weer op hun fiets willen springen. Nou, mooi niet! Ik bleef liggen en begon voorzichtig mijn lichaam af te tasten op zoek naar breuken………..
In het ziekenhuis vertelde de dienstdoende arts me dat het gegeven dat ik een helm droeg, hersenschade, zo niet erger, voorkomen had.
Bovenstaande wetenschap is toch breed bekend bij het racefiets volk. Desondanks zien we zeer regelmatig collega’s zonder helm rijden. Het is dan blijkbaar te warm of het is fijn om de wind door je haren te voelen. Meestal zijn het eenlingen. Blijkbaar zijn ze van mening dat alleen rijden minder risico op vallen geeft maar dat is een schijnzekerheid en nergens op gebaseerd. Het risico blijft gigantisch. Toen ik viel reed ik ook alleen.
Ik heb mijn kapotte helm bewaard. Er alleen maar naar kijken geeft meer dan voldoende aanleiding om een helm op te zetten; al is het 40 graden. Gebruik je kop en zet hem op!