Filmpje voorrijden RVTT
You Tube filmpje samengesteld door Wim van Dommelen:
Afsluitende tocht van het (weg) seizoen
Om half 9 stonden de A en de B ploeg paraat bij de Spikke. De ATB’ers volwassenen, evenals de jeugd, vertrokken uit Wapenveld en de C-ploeg vertrok een uurtje later vanaf de Spikke. Bij vertrek was het maar 5 graden boven zero maar wel machtig zonnig. Prima fietsweer dus. Om 12 uur waren alle teams weer present bij Vrieze’s Erfgoed om een lunch te nuttigen.
Voorzitter Pieter sprak enkele woorden in het kader van het afsluiten van het wegseizoen en maakte tevens van de gelegenheid gebruik om Wim Wittenberg alsnog het bloemetje aan te bieden dat hem zeer toekomt na 25 jaar lidmaatschap. Vijfentwintig jaren, waarin Wim heel wat kilometers weggetrapt heeft en zich daarnaast op velerlei manieren verdienstelijk heeft gemaakt, en nog, voor de TC Heerde. Vervolgens werd ook Herman van den Berg in de bloemen gezet. Herman is onlangs 80 jaar geworden en heeft ter gelegenheid van dit heugelijke feit geen, ik herhaal: geen, bezoek gehad van het bestuur. Dit kan natuurlijk niet en Herman werd alsnog, en met excuses van het bestuur, van harte gefeliciteerd. Tachtig jaren oud, nog zo vitaal en in staat zijn om zo te fietsen wens je iedereen toe!
De voorzitter gaf ook aan dat het bestuur bezig is de laatste hand te leggen aan een meerjarenplan. Een meerjarenplan, waarin het bestuur als belangrijkste conclusie trekt dat het voorbestaan op langere termijn van de TC Heerde bedreigd wordt door vermindering van het ledental. Veel grijs en weinig groen. In dit plan poogt het bestuur aan te geven hoe we leegloop zouden kunnen voorkomen. Hoe we grijs behouden en wellicht groen kunnen toevoegen. Hoe maak je de TC ‘vitaler’, zodat nieuwe leden ook (actief) blijven en de bestaande passieve leden wellicht weer actief worden. Kortom: nieuwe leden in een vitaler vereniging, waardoor de verhouding actieve leden – passieve leden wordt verbeterd en de teams weer ‘voller’ worden. Want zeg nou zelf: er is toch weinig mooiers dan op een zonnige dag samen een stuk(je) te gaan fietsen! Hieronder een you tube video van de ATB’ers, samengesteld door Wim van Dommelen:
De Brummel – Nooteboom rit
Vanavond, maandag 23 september, is er alweer de laatste gezamenlijke avond club rit van het A-team van de TC Heerde gereden. Deze clubrit is genoemd de ‘Brummel – Nooteboom rit’. Dit naar aanleiding van de valpartij in april waarbij beide pechvogels fysieke schade hebben opgelopen, met nogal wat consequenties. Gelukkig zijn beide teamgenoten fysiek weer in orde. Evert reed vanavond zelfs weer mee en zeer verdienstelijk mee. Teun was vanavond aanwezig tijdens de gezellige afsluiting van de avond bij teamlid Helko. Voorzitter Pieter sprak enkele opbeurende woorden en dankte tevens de captains van het A-team (Jan en Helko) voor hun inspanningen. Teun maakte het team het grootste compliment wat je een team kunt maken. Hij zei dat hij het team ervaren heeft, ook in de afgelopen periode, als een warm bad. Is er een mooier compliment denkbaar?
Aansluitend is er nog even gesproken over de mogelijkheid van een aansprekend meerdaags hoofddoel en bijbehorende subdoelen voor volgend jaar. Plannen zat!
De TC Heerde, de Mergelheuvelland, Wallonië en de pastoor
Je moet er natuurlijk wel even moeite voor doen om er te komen. Om 5 uur uit bed en om 6 uur vertrekken voor een rit van enkele uren is niet niks! Dus onderweg maar even aan bij zo’n oersaaie benzinepomp langs de snelweg voor wat automatenkoffie.
Wallonië, de Belgische Ardennen, is een land met grote contrasten. Enerzijds is het land voorzien van een wonderschone natuur. Met vreselijk veel kleuren en vormen. Niets staat stil en zelfs wat plat lijkt, blijkt in de praktijk ‘vals plat’ te zijn. Deze ongeëvenaarde schoonheid staat anderzijds in schril contrast met wat de mensen er van gemaakt hebben. De dorpen, stadjes en wegen lijken verstild te zijn geraakt in het stoomlocomotief tijdperk. Het is net alsof die grote dampende locomotieven nog steeds hun grauwe wolken roet over de bebouwde kommen heen storten, waardoor complete woonkernen volkomen vergrijst zijn en soms een diep armoedige indruk maken. Dat geldt ook voor de kwaliteit van de wegen, en dat is voor ons fietsers toch het primaire belang, wegen die allerbelabberdst zijn en de constante aandacht van ons arme fietsers nodig hebben. Gaten en scheuren in overvloed. Dit prachtige land verdient zo veel beter en ook wij fietsers verdienen overigens beter!
In deze omgeving vond de Mergelland Heuveltocht van het A-team van de TC Heerde, waarin het voltallige bestuur vertegenwoordigd was (!), plaats.
Om maar met de deur in huis te vallen: Peter had zijn dag niet. Het was zweten, kreunen en steunen en hij hing vanaf de eerste kilometer aan het elastiek. En dit een paar weken na zijn 6 bergetappes van de TransAlp. Er was niet veel meer van over en hij werd meedogenloos in de poep gereden. No excuses. Hij was wel zo slim om snel over te schakelen op eigen tempo en zich niet helemaal leeg te rijden en daardoor bleef hij de hele dag wel aansluiting met het peloton houden.
Hans reed het eerste gedeelte uitstekend en pal vooraan mee, maar……… was vergeten dat de koers bestaat uit meerdere gedeelten en………. vooral uit een laatste gedeelte. Dat kwam hem duur te staan. De laatste 20 kilometer was de “piepe” volledig, maar dan ook tot op de bodem “leugh” en werd hij er licht bergop zelfs knalhard afgereden door meneer pastoor op een stadsfiets. Al passerend heeft hij Hans nog even snel de absolutie verleend.
De bergprijs gaat zonder enige twijfel naar Kees. Schrijver dezes heeft het alleen maar van de achterzijde kunnen bewonderen. Het moet wel top zijn om na een medische dip de fysiek sportieve top weer zo te kunnen bereiken. Boven op die ‘berg’ komen: dat is pas echt top!
Jan en onze Voorzitter Pieter (!) besloten, aangekomen in Heerde na een gedenkwaardige dag, in onderling overleg, om volgend jaar de ‘Hans T. Memorial’ te gaan rijden in plaats van de Mergelheuvelland. Tja… je moet het maar hebben van je collega bestuursleden!
Jan weerde zich overigens prima op de battle fields van Wallonië maar nog veel beter op de snelwegen, c.q. de battle roads, van Limburg naar Heerde. Hij heeft onderweg namelijk minimaal 164 keer de maximum snelheid overtreden. Het is zo goed als zeker dat de officier van Justitie deze overtredingen niet wil afdoen met een boete maar gevangenisstraf zal eisen. Jan heeft intimi reeds toevertrouwd dat hij in geval van een veroordeling met gevangenisstraf (vrijwel zeker), er de voorkeur aan geeft opgesloten te worden in de vrouwengevangenis van Alkmaar. En wel op de groepsafdeling. Mocht Justitie dit verzoek honoreren, dan is Jan ten volle bereid dit verblijf vrijwillig met enkele jaren te verlengen.
Bovenstaande is natuurlijk voor een deel, goed bedoelde, onzin en een weerslag van wat er deze dag aan wieleronzin uitgekraamd wordt. Dat neemt niet weg dat er op zo’n dag veel gebeurt en er van alles “beleefd” wordt. En of je nu als eerste of als laatste eindigt of je nu wel of niet de absolutie gekregen hebt, of je nu wel of niet ALLES in de hand hebt, of je nu wel of niet stiekem boekjes leest en of je nu wel of niet te hard rijdt: uiteindelijk gaat het om de “beleving”.
Richting Dalfsen
Vanmorgen is er door de A-groep een route gereden richting Dalfsen van ruim 100 kilometer. Een route uitgezet door Jan en Helko. Zo zag het er vanmorgen van achter het peloton uit. Mooie rustige en landelijke wegen richting Dalfsen, voorzien van prachtig zomerweer. Een live verslag van Koos:
Zaterdagmorgen 7.30. De wekker gaat. Ik voel mijn lijf dat niet in topvorm verkeert. Met veel moeite kan ik mijn oogleden omhoog gooien. Gelijk komt de vraag: doe ik ze voor langere tijd open of zal ik de zware oogleden weer laten vallen voor een uurtje of 2. Dan bedenk ik mij de email van Jan. Hij spoorde de leden van de A groep aan om er weer een gezellige fietstocht van te maken. Ik besluit om de oproep van Jan te gehoorzamen. Langzaam zet ik mezelf op het rand van het bed. Een lange zware zucht volgt. Ik krijg nu ineens spijt dat ik gisteren zo laat ben gaan slapen.
Na me wat opgefrist te hebben voel ik me alweer een stuk beter en ga me steeds meer verheugen dat ik “de jongens”weer ga zien om een stukje te gaan fietsen. Jan en Helko beloofden een mooie route van ongeveer 100KM uit te zetten.
Nadat ik mijn ontbijt genuttigd had en me volledig in het TC Heerde harnas had getrokken was ik er klaar voor. Mijn lichaam voelde een stuk beter dan een uur geleden. Ik ontdekte dat ik er veel zin in had. De banden van mijn fiets nagekeken of de druk oké was en de ketting goed geolied was. Dit was het geval. Mijn karretje zag er goed uit en had er ogenschijnlijk ook zin in om samen met zijn baasje de tocht te gaan vervullen.
Vrouw en kinderen lagen nog heerlijk te slapen en met een goed gevoel snelde ik me naar de Spikke. Ik was op tijd. Er stonden ook dit keer weer veel A rijders. Wat gaat het toch goed met de A groep. Iedereen is enthousiast. Het is tijd! Helko begint met zijn speech en legt de route uit. Maar Pieter is er nog niet. Hij komt altijd als laatste aanzetten, maar is er altijd wel. We waren overtuigd dat het half negen was en tijd om te gaat.
We klikken onze schoenen in de pedalen en gaan richting het Apeldoorns kanaal. Wat is dat? Pieter komt er aan snellen. Er klonk een gezamenlijke lach in de groep. Het was een lach dat omschreven kan worden als een blijdschap die zijn weerga niet kent. Maar wat nu? Pieter merkt op dat hij niet te laat was, maar dat de groep te vroeg is vertrokken. Bokito bleek te bezitten over een horloge die goed liep en hij moest Pieter gelijk geven. We zijn inderdaad 30 seconden te vroeg vertrokken.
Nu dit uit de lucht was, zijn we netjes 2 aan 2 vertrokken voor een tocht van 100 km. Bij Wijhe hebben we de pont genomen en zijn we verder gegaan door Wijhe naar het achterland. Nu beschik ik niet over het talent om de weg te vinden, laat staan om te weten waar we zijn. Maar uiteindelijk zijn we bij Dalfsen uitgekomen. Onderweg was ik even de elfde man en reed ik alleen achter de groep aan. Het is altijd een mooi gezicht om de mannen gekromd boven het stuur voor je uit te zien rijden. Uit mijn achterzak nam ik mijn Iphone. In mijn gedachte spookte het scenario dat ik hem zou laten vallen. Die angst zette me scherp om dat ding goed vast te houden. Na een paar foto’s bedacht ik me een filmpje te maken, mooi voor onze nieuwe club site. In een sprint ben ik naar voren gereden en heb de mannen één voor één op de plaat gezet. Jan merkte dit op en stelde voor om nog een film te maken bij een kasteel verderop. Ik vond het een goed idee. Na het teken van Jan dat het kasteel een paar bochten verderop stond, ben ik als een “bokito” weg gesprint. Verderop bij het kasteel stond ik hijgend stil en draaide me snel om. De groep kwam er al aan.
Gefilmd. Snel de Iphone weer in mijn achterzak! Shit ze rijden door! Dat wordt weer een flinke sprint. Uiteindelijk heb ik ze bijgehaald met 2 opgeblazen dijen. De groep stelde voor om dit nog een paar keer te doen, maar dat heb ik vriendelijk doch stellig met een NEE beantwoord.
Het was allesbehalve warm en ik was blij met mijn armstukken. De tocht verliep in een lekker tempo. Na 70km hebben we op kosten van de club van een heerlijk bakje koffie met een appelgebak en slagroom genoten. Na het uitzweten en veel geneuzel hebben we onze bidon gevuld en zijn we vetrokken voor het laatste gedeelte van de route. Het was mijn beurt om op kop te rijden en ik voelde direct mijn benen. Na de stop in Hellendoorn ging het gelijk omhoog! Na de korte beklimming voelde mijn benen gelukkig niet langer stijf meer, dus kon ik de weg weer soepel vervolgen naast de lange Kees. Ondertussen stak de wind steeds meer op. Richting Wijhe hadden de jongens voorop er nog een mooie kluif aan. Chris was aan de beurt, met zijn handen losjes op het midden van het stuur zette hij nog eens flink aan en ogenschijnlijk moeiteloos schoot de teller naar de 34. Met Helko naast hem zat er een goed koppel op kop om tegen de wind te fietsen. Bij Wijhe hebben we nogmaals de pont genomen. Even naar de vriendin van mijn dochter gezwaaid en verder richting Veessen voor het laatste stuk naar Heerde. De teller liet zien dat we iets boven de 100 km zijn uitgekomen. In het centrum van Heerde hebben we afscheid van elkaar genomen en om half 1 was ik weer thuis bij mijn inmiddels ontwaakte vrouw en kinderen. Lekker een verfrissende douche en genieten van het zonnetje dat inmiddels was gaan schijnen.
Jan en Helko hebben er weer een mooie route van gemaakt. Ben benieuwd waar de volgende tocht mij samen met de jongens naartoe leidt .
Ik was erg blij dat ik vanmorgen het besluit heb genomen mee te gaan.
Grote clubtocht 22 juni 2013
De weerberichten voor de zaterdag dat de grote clubtocht gereden zou worden waren ronduit pet: harde wind en veel regen bij lage temperaturen. Ieder die een beetje racefietst weet dat dit een uiterst beroerde combinatie is. Slechter kan niet. In de loop van de voorafgaande dagen veranderden de vooruitzichten echter enigszins ten goede. Op de dag zelf viel het gelukkig geweldig mee!
Negentien strijders uit de A en de B groep gingen om 7 uur in de morgen op weg om 200 km weg te tikken. Zij werden begeleid door medeorganisator Tiemen en Jannie Bijsterbosch die gebruik konden maken van een bus die belangeloos door sponsor Dijkstra Bedrijfsauto’s BV voor deze dag werd uitgeleend. Een afstand van 200 km is niet niks. Als je onvoldoende hebt getraind of je hebt je dag niet, dan kom je met zekerheid binnen die 200 km een keer de man met de hamer tegen. Opvallend was dat alle deelnemers met relatief gemak de afstand aankonden. Niemand zakte door het ijs. Dat zegt wel iets over het niveau van de groep. Goed……. Hans had in het centrum van Scherpenzeel even een acute en pijnlijke aanval van kramp in beide benen en liep tijdelijk even rond alsof hij het geweldig in zijn broek had gedaan. Zijn vermogen om te lopen was enige tijd volstrekt uitgeschakeld. Maar hij kon na een paar gelletjes, een zout dropje en een peptalk de route weer probleemloos vervolgen. Knap! De route liep in grote lijnen langs de Postbank naar Rhenen en via Scherpenzeel, Elspeet en Vierhouten via de Zuidweg weer terug naar Heerde. De route was samengesteld door Kees Dokter. Kees laat niets aan het toeval over, heeft voor en achter ogen, is super geconcentreerd en heeft alles onder controle. Hij had bij voorbaat Gert Jan Timmer verbannen naar de achterhoede van het peloton als strafmaatregel. Dit omdat Gert Jan de laatste weken als een volleerde “Bokito”* het A-peloton teistert.
” Een Bokito is te herkennen aan het gegeven dat wanneer hij op kop rijdt, hij altijd 10 cm tot een halve meter voor zijn mede-kopgenoot fietst. Als deze poogt aan te sluiten gaat onze Bokito nog wat harder rijden zodat op deze wijze, stap voor stap, het tempo flink opgevoerd wordt, hetgeen dan meestal ten koste gaat van zijn maat. Overigens is Gert Jan nog een goedmoedige Bokito. De ergste Bokito’s zijn die Bokito’s die eerst hun maat volledig in de poep rijden en ze vervolgens heel sociaal gaan helpen en uit de wind houden. Dat is net zo erg als een vlieg een beetje dood slaan: pats! Om dan vervolgens mond op mond beademing toe te passen.
De C-groep heeft een ronde van 120 kilometer gereden in de richting van Arnhem. Ook in deze groep is alles naar behoren verlopen. De groep werd aangevoerd door Herman van den Berg. Herman is 80 jaar (!), beresterk en in staat met gemak 120 kilometer te rijden. Willen die andere Nederlanders van 80 jaar die dit kunnen even gaan staan……… Wie? We zien niemand………………..?
De dag werd gezamenlijk afgesloten met een geweldig buffet bij de Spikke. Uiteraard hoorden daar ook een paar drankjes bij. Voorzitter Pieter Steenbergen dankte ieder die deze geslaagde dag mogelijk had gemaakt (inclusief uiteraard de sponsoren Dijkstra Bedrijfsauto’s BV en Supermarkt de Plus). En zo is het.
We gingen weer naar huis na een super geslaagde dag en…………het was nog lang onrustig in Heerde……….
Zie volledige fotoreportage