TC HEERDE

Om half 9 stonden de A en de B ploeg paraat bij de Spikke. De ATB’ers volwassenen, evenals de jeugd, vertrokken uit Wapenveld en de C-ploeg vertrok een uurtje later vanaf de Spikke. Bij vertrek was het maar 5 graden boven zero maar wel machtig zonnig. Prima fietsweer dus. Om 12 uur waren alle teams weer present bij Vrieze’s Erfgoed om een lunch te nuttigen.

Voorzitter Pieter sprak enkele woorden in het kader van het afsluiten van het wegseizoen en maakte tevens van de gelegenheid gebruik om Wim Wittenberg alsnog het bloemetje aan te bieden dat hem zeer toekomt na 25 jaar lidmaatschap. Vijfentwintig jaren, waarin Wim heel wat kilometers weggetrapt heeft en zich daarnaast op velerlei  manieren verdienstelijk  heeft gemaakt, en nog, voor de TC Heerde. Vervolgens werd ook Herman van den Berg in de bloemen gezet. Herman is onlangs 80 jaar geworden en heeft ter gelegenheid van dit heugelijke feit geen, ik herhaal: geen, bezoek gehad van het bestuur. Dit kan natuurlijk niet en Herman werd alsnog, en met excuses van het bestuur, van harte gefeliciteerd. Tachtig jaren oud, nog zo vitaal en in staat zijn om zo te fietsen wens je iedereen toe!

De voorzitter gaf ook aan dat het bestuur bezig is de laatste hand te leggen aan een meerjarenplan. Een meerjarenplan, waarin het bestuur als belangrijkste conclusie trekt dat het voorbestaan op langere termijn van de TC Heerde bedreigd wordt door vermindering van het ledental. Veel grijs en weinig groen. In dit plan poogt het bestuur aan te geven hoe we leegloop zouden kunnen voorkomen. Hoe we grijs behouden en wellicht groen kunnen toevoegen. Hoe maak je de TC ‘vitaler’, zodat nieuwe leden ook (actief) blijven en de bestaande passieve leden wellicht weer actief worden. Kortom: nieuwe leden in een vitaler vereniging, waardoor de verhouding actieve leden –  passieve leden wordt verbeterd en de teams weer ‘voller’ worden. Want zeg nou zelf: er is toch weinig mooiers dan op een zonnige dag samen een stuk(je) te gaan fietsen! Hieronder een you tube video van de ATB’ers, samengesteld door Wim van Dommelen:

Vanavond, maandag 23 september,  is er alweer de laatste gezamenlijke avond club rit van het A-team van de TC Heerde gereden. Deze clubrit is genoemd de  ‘Brummel – Nooteboom rit’. Dit naar aanleiding van de valpartij in april  waarbij beide pechvogels fysieke schade hebben opgelopen, met nogal wat consequenties. Gelukkig zijn beide teamgenoten fysiek weer in orde. Evert reed vanavond zelfs weer mee en zeer verdienstelijk mee. Teun was vanavond aanwezig tijdens de gezellige afsluiting van de avond bij teamlid Helko. Voorzitter Pieter sprak enkele opbeurende woorden en dankte tevens de captains van het A-team (Jan en Helko) voor hun inspanningen. Teun maakte het team het grootste compliment wat je een team kunt maken. Hij zei dat hij het team ervaren heeft, ook in de afgelopen periode, als een warm bad. Is er een mooier compliment denkbaar?

Aansluitend is er nog even gesproken over de mogelijkheid van een aansprekend meerdaags hoofddoel en bijbehorende subdoelen voor volgend jaar. Plannen zat!

Je moet er natuurlijk wel even moeite voor doen om er te komen. Om 5 uur uit bed en om 6 uur vertrekken voor een rit van enkele uren is niet niks! Dus onderweg maar even aan bij zo’n  oersaaie benzinepomp langs de snelweg voor wat automatenkoffie.
Wallonië, de Belgische Ardennen, is een land met grote contrasten. Enerzijds is het land voorzien van een wonderschone natuur. Met vreselijk veel kleuren en vormen. Niets staat stil en zelfs wat plat lijkt, blijkt in de praktijk ‘vals plat’ te zijn. Deze ongeëvenaarde schoonheid staat anderzijds in schril contrast met wat de mensen er van gemaakt hebben. De dorpen, stadjes en wegen lijken verstild te zijn geraakt in het stoomlocomotief tijdperk. Het is net alsof die grote dampende locomotieven nog steeds hun grauwe wolken roet over de bebouwde kommen heen storten, waardoor complete woonkernen volkomen vergrijst zijn en soms een diep armoedige indruk maken. Dat geldt ook voor de kwaliteit van de wegen, en dat is voor ons fietsers toch het primaire belang, wegen die allerbelabberdst zijn en de constante aandacht van ons arme fietsers nodig hebben. Gaten en scheuren in overvloed. Dit prachtige land verdient zo veel beter en ook wij fietsers verdienen overigens beter!
In deze omgeving vond de Mergelland Heuveltocht van het A-team van de TC Heerde, waarin het voltallige bestuur  vertegenwoordigd was (!), plaats.

Om maar met de deur in huis te vallen: Peter had zijn dag niet. Het was zweten, kreunen en steunen en hij hing vanaf de eerste kilometer aan het elastiek. En dit een paar weken na zijn 6 bergetappes van de TransAlp. Er was niet veel meer van over en hij werd meedogenloos in de poep gereden. No excuses. Hij was wel zo slim om snel over te schakelen op eigen tempo en zich niet helemaal leeg te rijden en daardoor bleef  hij de hele dag wel aansluiting met het peloton houden.

Hans reed het eerste gedeelte uitstekend en pal vooraan mee, maar……… was vergeten dat de koers bestaat uit meerdere gedeelten en………. vooral uit een laatste gedeelte. Dat kwam hem duur te staan. De laatste 20 kilometer was de “piepe” volledig, maar dan ook tot op de bodem “leugh” en werd hij er licht bergop zelfs knalhard afgereden door meneer pastoor op een stadsfiets. Al passerend heeft hij Hans nog even snel de absolutie verleend.

De bergprijs gaat zonder enige twijfel naar Kees. Schrijver dezes heeft het alleen maar van de achterzijde kunnen bewonderen. Het moet wel top zijn om na een medische dip de fysiek sportieve top weer zo te kunnen bereiken. Boven op die ‘berg’ komen: dat is pas echt top!

Jan en onze Voorzitter  Pieter (!) besloten, aangekomen in Heerde na een gedenkwaardige dag, in onderling overleg, om volgend jaar de ‘Hans T. Memorial’ te gaan rijden in plaats van de Mergelheuvelland. Tja… je moet het maar hebben van je collega bestuursleden!

Jan weerde zich overigens prima op de battle fields van Wallonië maar nog veel beter op de snelwegen, c.q. de battle roads, van Limburg naar Heerde. Hij heeft onderweg namelijk minimaal 164 keer de maximum snelheid overtreden. Het is zo goed als zeker dat de officier van Justitie deze overtredingen niet wil afdoen met een boete maar gevangenisstraf zal eisen. Jan heeft intimi reeds toevertrouwd dat hij in geval van een veroordeling met gevangenisstraf (vrijwel zeker), er de voorkeur aan geeft opgesloten te worden in de vrouwengevangenis van Alkmaar. En wel op de groepsafdeling. Mocht Justitie dit verzoek honoreren, dan is Jan ten volle bereid dit verblijf vrijwillig met enkele jaren te verlengen.

Bovenstaande is natuurlijk voor een deel, goed bedoelde, onzin en een weerslag van wat er deze dag aan wieleronzin uitgekraamd wordt. Dat neemt niet weg dat er op zo’n dag veel gebeurt en er van alles “beleefd” wordt. En of je nu als eerste of als laatste eindigt of je nu wel of niet de absolutie gekregen hebt, of je nu wel of niet ALLES in de hand hebt, of je nu wel of niet stiekem boekjes leest en of je nu wel of niet te hard rijdt: uiteindelijk gaat het om de “beleving”.