TC HEERDE

Cafeïne werkt wel degelijk prestatiebevorderend. Dit staat in een onderzoek van de universiteit van Bath in Engeland. De renners die cafeïne tot zich namen trapten gemiddeld 20 watt meer dan de proefpersonen die decaf koffie of een placebo namen. Een dubbele espresso helpt dus echt! Nou was dit min of meer wel bekend. Niet bekend was het spectaculaire effect van het innemen van citroen in geconcentreerde vorm!

Renners die geconcentreerd citroen innamen trapten gemiddeld 50 watt meer dan degenen die dit niet ingenomen hadden! De stoffen in de concentratie voorkomen op een spectaculaire wijze verzuring, door middel van het verlagen van de melkzuur spiegel. Deze resultaten benaderen volgens de deskundigen de waarden die tot nu toe alleen verkregen konden worden met behulp van EPO. De WADA (Wereld Anti Doping Agentschap) zegt in een persreactie dat hier weliswaar sprake is van een prestatiebevorderend middel maar dat hiertegen geen actie kan worden ondernomen daar het middel algemeen gangbaar en vrij verkrijgbaar is, geen gevaar voor de gezondheid oplevert en overigens maar zeer kort opspoorbaar zou zijn.

Een groot aantal leden van de TC Heerde trainen behoorlijk fanatiek o.a. voor de Jean Nelissen Classic (de zwaarste klassieker van de Benelux), die eind mei verreden wordt. Daarbij wordt geen middel geschuwd om in vorm te komen. Vier keer trainen per week, spinnen, crashdiëten, verbale intimidatie: het maakt niet uit! Bijna alles mag! Chris Jaap stuurde zelfs een “dreigmail” rond.

Ik ben vanmorgen naar de Jumbo gereden. Toen ik de auto uitstapte zag ik captain Jan uit de ingang van de supermarkt komen. Hij keek schichtig naar links en rechts. Hij wenkte naar binnen en……….daar kwam maat Helko, met 2 gele flesjes Sicilia in zijn hand, te voorschijn. Onze Batman en Robin van het A-team renden naar de auto en verdwenen met hoge snelheid en piepende banden van het parkeerterrein. Daarbij werd en passant Joop bijna geschept die gehaast op weg was naar de ingang van de supermarkt. Geschokt door dit gebeuren besloot ik nog even achter mijn auto te blijven staan. Na een tijdje kwam Joop met Bart weer naar buiten; beiden met een gezinsdoos Sicilia onder de arm.

Toen ik bij het schap kwam zag ik achterin nog maar één flesje staan!

Ik reed naar Wapenveld om het daar eens te proberen. Voor de supermarkt zag ik diverse ATB’s geparkeerd staan: kansloos!
Onderweg naar huis, met het gele wonderdrankje in de hand, zag ik in de Dorpsstraat Gerard en GertJan lopen. Beiden met een zuur gezicht: ik wist meer dan genoeg………
Wielrennend Heerde e.o. is op de hoogte!

Vandaag ga ik het proberen en dan: BAMMMMMMMM.

We rijden op de kanaaldijk van Vaassen naar Heerde. Een mooie winter zaterdag in midden februari. De windkracht 6 is in de rug waardoor het geluid van de wind afneemt en het zoeven van de banden op de weg en het suizen van de spaken in de wielen zich zo prachtig laten horen. Hiervoor heeft de teamcaptain ons nog even op de kant gezet en deed net of hij dat per ongeluk deed. Nu is de wind vol in de rug. De weergoden zijn ons gunstig gestemd. Het is schitterend, ja zelfs ideaal fietsweer. Onder deze omstandigheden kost fietsen veel minder inspanning dan in de ijzige en natte dagen die achter ons liggen. Door het hoge tempo wordt er niet meer gepraat. De aandacht is voor de weg. Niet de mond maar de benen moeten het nu doen. Er ontstaat een status van harmonie en weldadig evenwicht. Ik heb wel eens horen beweren dat je aan cirkels moet denken om in het ritme te komen. Vandaag is dat niet nodig en gaat het vanzelf. Vandaag beschikken we over een ingeboren vliegwiel. Nog even en we stijgen op. Ik bedenk me onderweg dat fietsen soms machtig prachtig is……..

Jorien ter Mors is net gehuldigd in Sotsji als meer dan waardig olympisch kampioene op de 1500 meter. Jorien fietst machtig veel en traint graag op de fiets. Ook zij vindt dat meestal “machtig prachtig’ maar ze traint wel voor een doel en dat werkt als een enorme trainingsstimulans. En dat is echt niet anders dan bij ons. Dus: ga voor een doel. Wees nieuwsgierig en zoek nieuwe ervaringen en uitdagingen. Laat het niet bij de grauwe brij van de dagelijkse routine en stel het niet uit.

Ik heb al enkele respectabele en welluidende argumenten gehoord om niet voor een doel te gaan. Zoals: “ik kan in de Luxemburgse heuvels niet meekomen”. Nou en! Je hoeft toch niet de beste te zijn? Als je maar lol hebt!
“Meegaan met de tochten van het jaarprogramma kost me geld”. Klopt, maar de TC Heerde neemt een belangrijk deel van de kosten voor haar rekening en beschouw jouw deel als een investering in je fysieke en mentale gezondheid; een investering in jezelf.
“Ik wil graag maar heb het zo druk en zo weinig vrije tijd”. Hoeveel tijd zou je dan nog willen wachten? Of wil je misschien wachten tot het te laat is, zodat “ooit” helaas “nooit” wordt.

Er zijn nog een paar plekken beschikbaar in de bus die naar Luxemburg rijdt op vrijdagmiddag 23 mei om 13.00 uur. Om de volgende dag samen de Jean Nelissen Classic te rijden. Je kunt nog mee. Doe het!

Samen wordt een lange weg veel korter.

Afgelopen zondag stonden we op een heuvel op het mooiste stukje hei van Nederland. Ik ga niet zeggen waar dat is want dan gaan jullie daar allemaal heen en de echte kenners weten toch wel waar het is. Uitkijkend over deze wonderschone omgeving merkte ik in de richting van mijn ATB makkers op, dat we getuige waren van de geboorte van de lente. Ik wist echter wel dat deze uitspraak niet correct was en ook Gerrit Hiemstra maakte ’s avonds in zijn weerpraatje genadeloos korte metten met deze ultra voorbarige opmerking. Tja …het is nu nog veel te veel nat en wisselvallig om lente te kunnen zijn. 

Een aantal jaren geleden stond ik met een goede vriend op diezelfde feeërieke plek en ongeveer in dezelfde periode. Een aan kracht gewonnen zon scheen weldadig op ons gezicht. De natuur kleurde al een beetje waardoor het winters grijs plotseling aan het oplossen was. Het kleine meertje in de verte spiegelde in het nieuwe licht helderder dan voorheen. Zelfs de muziek van de vogels klonk anders; lichter en vrolijker. Ik merkte op dat de Lentefee nu echt gekomen was en poëtisch als ik ben, voegde ik er aan toe dat zij nu dronken van geluk ronddanste op de hei vlak voor ons. Mijn makker bedacht zich geen moment en rende een paar meter de hei op. Hij tackelde ogenschijnlijk iets, als een volleerd quarterback van een Amerikaans footballteam, en liep grinnikend weer naar boven.

Lachend suisden we de heuvel af maar dat lachen verging ons binnen 10 minuten. Een geweldige regenbui barstte boven ons los en begeleidde ons, vergezeld van donder en bliksem en ook nog striemende hagel, helemaal naar huis. Ik heb die middag zeker een uur in bad gelegen om maar een beetje warm te worden. Mijn beklagenswaardige makker heeft anderhalve week stevig geleden aan een ernstige verkoudheid, grenzend aan een serieuze longontsteking. Vanaf die tijd was hij “de oude” niet meer (of eigenlijk juist wel)!

Vanaf die tijd weet ik dat de Lentefee niet met zich laat spotten. Dus, Lentefee, als u een beetje tijd heeft, zou u dan zo vriendelijk willen zijn om volgende week op die hei langs te komen en voorlopig niet meer weg te gaan? Wij van de TC Heerde hebben namelijk machtig veel zin is een lekker seizoen 2014 met dat schoolreisje naar Luxemburg en zo. We willen aan de slag en trainen en…….. we zullen ons gedragen…….
Wel fffff opschieten graag!!!! We willen graag snel in korte broek…….

We winnen veel met sporten. Vooral gezondheidswinst. Recente studie heeft zelfs duidelijk gemaakt dat matig intensief bewegen Alzheimer en de ziekte van Parkinson helpt voorkomen. Ook in het kleine alledaagse geeft een goede basisconditie voordelen: je kunt op verjaardagen geweldig de show stelen door in éen keer, schijnbaar achteloos, alle kaarsen op de verjaardagstaart uit te blazen. Ook als je boven de 60 bent!

BAMMMMMM!

Van de Nederlandse bevolking in de leeftijd van 15-80 jaar geeft 72% aan van plan te zijn te gaan of te blijven sporten in 2014. Dit komt overeen met ruim 9,2 miljoen personen. Dat zijn er zo’n 900.000 meer dan het aantal dat aangeeft in 2013 te hebben gesport. Dit blijkt uit onderzoek dat GfK in opdracht van NOC*NSF heeft verricht. De uitkomst betekent dat er voor sportaanbieders, zoals de TC Heerde, in 2014 een reële kans is op ledengroei.

Er zijn allerlei objectieve redenen om het sporten (weer) op te pakken, zoals een vergeten gezondheid, een verloren jeugd, hang naar uitdagend avontuur, een onstuitbare competitiedrift of een hardnekkige slankheidswens. Het maakt niet uit, als je maar weer gaat bewegen! Een groot aantal sporten zijn blessuregevoelig; fietsen niet. De sport die je nog heel lang kunt doen bijvoorbeeld met een versleten knie is fietsen.

We zien nog redelijk veel solo fietsers rondrijden. Dat is jammer want …..samen wordt een lange weg veel korter……..: TC Heerde.

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is een visie op ondernemerschap, waarbij het bedrijf niet alleen waarde hecht aan eigen economisch belang (winst) maar ook belang hecht aan ecologische (het milieu) en sociale (mensen) belangen. Maar als er maatschappelijk verantwoord ondernemen bestaat, bestaat er ook maatschappelijk verantwoord verenigen.

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen houdt in dat bij iedere bedrijfsbeslissing een afweging wordt gemaakt tussen de verschillende belangen: economische, ecologische en sociale belangen. Het is een reactie op de cultuur van winstfixatie ten koste van alles en vormt een tegenwicht tegen de graaicultuur bij bedrijven, waarin eigenbelang, ten koste van anderen, richtinggevend is.

Ook wij, als vereniging en leden van de vereniging, hebben vrijwel dezelfde keuzemogelijkheden als een ondernemer. We hebben de keus uit onverschillig staan t.o.v. milieu belangen of je best doen om het milieu tijdens onze toertochten zo veel mogelijk te ontzien. Dit door bijvoorbeeld deelnemers aan onze toertochten te wijzen op gedragsregels, zoals laat geen rommel achter. Of door te trachten het veiligheidsniveau van onze evenementen te verhogen in het belang van de gezondheid van deelnemers. Op sociaal gebied hebben we zelfs heel veel keus: we kunnen als eerste boven op die berg willen aankomen (let wel: is niets op tegen want sport is nou eenmaal ook competitie) maar we kunnen ook zo nu en dan diegene omhoog helpen die het moeilijk heeft. We kunnen het vrijwilligerswerk overlaten aan anderen of we kunnen zelf ook eens de handen uit de mouwen steken. We kunnen investeren in de “roddelcultuur” maar we kunnen het ook eerlijk en open doen. We kunnen mensen steunen die het fysiek wat minder getroffen hebben dan wij (De Rode Beer), of we kunnen vooral gaan voor eigen belang. We kunnen…………nou ja zo veel……..
Als bestuur kunnen we trachten aan dit proces richting te geven of het kan ons volledig onverschillig laten, lekker makkelijk. Keus zat.

Tja……… maatschappelijk  verantwoord verenigen……..

Ik vind ‘zomaar wat rond fietsen’ onvoldoende. Ik moet een doel hebben om voor te trainen en liefst ook nog een uitdagend doel. Dat doe ik al vele jaren. Samen met een aantal vrienden in binnen en buitenland. Ik mis dat “doel “, die reden en noodzaak om stevig te trainen, bij de TC Heerde. Misschien zijn we als vereniging een beetje ingeslapen; kleurloos geworden en moeten we weer wakker worden. Waarom niet! Ik weiger te geloven dat op het moment dat je haar vergrijst, of wellicht verdwijnt, je dan ook een kleurloos sportief leven moet gaan leiden. Het gaat mij zeker niet om hoge snelheden berg-op of zinderende afdalingen naar beneden. Ik hoef echt de TDF niet meer te winnen. Maar het gaat me veel meer om een positieve beleving. Om plezier met elkaar. Om de positieve ervaring. En……..dan mag het ook wel een beetje pijn doen!

In 2011 heb ik deelgenomen aan de Alpe d’HuZes en in 2012 aan de Mont Ventoux, Groot verzet tegen kanker. Beide evenementen zijn sponsortochten ten behoeve van hen die strijden tegen kanker. Dit jaar heb ik deelgenomen aan de TransAlp 2013 van Lermoos naar het Gardameer, dwars door de bergreuzen van de Dolomieten.

In zes etappedagen van hotel naar hotel hebben we bijna 700 kilometers gereden. We stapten iedere ochtend rond 9 uur op de fiets en kwamen soms pas in de vooravond aan. We reden door pittoreske Italiaanse bergdorpjes en in één van die dorpjes zagen we don Camillo op de stoep van een prachtig kerkje. We zagen meren, klaterende beekjes en woeste watervallen. We reden op fietspaden langs dromerige riviertjes. We roken de lucht van aangebrande remmen maar ook de frisse geur van de bloemen in het dal van Spera. We konden nog net op tijd remmen voor die haarspeldbocht. We stonden bovenop de Stelvio (2757 mtr) onder het bord en bij 1 graad boven 0. We voelden vrachtwagens met grote vaart vlak langs ons scheren. We misten op een haar en met geluk die auto. We moesten wachten door (veel) lekke banden. We zagen sneeuw regen en zon. Vrieskou en 35 graden verenigd in een week. We zagen de kettingafdruk op onze benen. We voelden zweet over ons gezicht lopen en de pijn in onze benen; vooral op die 3 km klim van 17% (gemiddeld) naar het hotel in Spera aan het eind van een lange dag van 140 kilometer. We aten bergen sportrepen tot het onze neus uitkwam. We hebben vreselijk gelachen en waren soms intens moe. Maar we hebben vooral machtig genoten……….

Fietsen in de bergen maakt je los van een overgereguleerde en volgeplande samenleving. Je wordt geplaatst voor opgaven waarvan je vooraf niet weet of je ze aan kan. Het doet vooral zeer en het kost ook nog geld. Maar het ‘geeft’ je ook. Het maakt je wereld even prettig klein en het geeft je tegelijkertijd een intense verbondenheid met je medefietsers omdat jouw leven en dat van die anderen tijdelijk nauw verbonden is.

Maar weer eens even kijken welk doel er in 2014 klaar ligt!

Herman Herbrink

Het moet eruit. Ik moet het echt kwijt. Kan er niet meer van slapen! Het blijft maar door mijn hoofd spoken!! Dit zijn serieuze zaken. Ik heb hulp nodig maar dat kan pas als ik openheid van zaken geef. Na de dopingbekentenissen van Dekker, Hamilton, Lotz, Rasmussen, Lance Armstrong en vele, vele anderen moet het er bij ons dan ook maar van komen, want ook bij de TC Heerde is het niet pluis! Iedere woensdagavond zijn er leden te vinden in een  Heerdens etablissement, waar ze enkele uren aan een soort infuus liggen! Het moet eruit voor het seizoen 2014 losbarst want ik wil schoon het nieuwe seizoen in. Ik moet nu uit de kast met mijn bekentenis!!!!

Het kost me moeite maar daar komtie: we moeten terug in de tijd. Mensen die me kennen weten dat ik vroeger een verdienstelijk sporter ben geweest. Maar dit was nog voor die tijd, op de lagere school. In de 6e klas op 11 jarige leeftijd kreeg elke leerling een injectie van de school medische dienst. Toen ik de kamer van meneer Steenbergen, het Hoofd van de School (die noemden zich toentertijd nog niet manager/directeur en we noemden ze toen ook niet bij de voornaam) binnenliep, zag ik een prachtige vrouwelijke arts voor me. Ze had lang donker golvend haar en een buitenlandse uitstraling. Een soort inheemse, bevallige Dalida. Ze lachte vriendelijk naar me en ontblootte daarmee een stel gave, parelwitte tanden en vroeg me, met een zangerig accent, welk vak ik op school het leukste vond. Op zichzelf een onthutsend domme vraag gesteld aan een gezonde jongen van 11 jaar maar ik antwoordde netjes, gebiologeerd als ik was door haar imponerende verschijning: “sporten”!

“Met dit spuitje kun je lekker gezond blijven sporten” zei ze.

Ik keek gefascineerd naar haar tot ze plotseling een enorme spuit tevoorschijn trok en met dat bedreigende apparaat op mij afliep. Bevallige Dalida veranderde op slag in een vervaarlijke Blutiger Helga! Ik trachtte nog te vluchten voor deze naderende aanranding richting gang. Maar Blutiger Helga en haar kompaan in crime grepen me en ik kreeg de naald van dat enorme apparaat (voor mijn gevoel toch minstens 50 cm lang) in mijn al ontblote, maagdelijke bovenarm. Ik kon nog net naar buiten strompelen voordat ik in de gang in elkaar zeeg. Ik heb zeker een kwartier vrijwel bewusteloos en volledig gedesillusioneerd op de grond in de gang gezeten.

Veel later drong de vreselijke waarheid tot me door en begreep ik wat er toen gebeurd is! Dalida met de buitenlandse uitstraling, en ik, die na dit infame gebeuren een verdienstelijke sporter geworden ben! En waar komt mijn voorliefde voor Italiaanse fietsen vandaan? Dalida? Buitenlandse uitstraling? Zangerig accent? Natuurlijk! Dalida Ferrari: de moeder van dokter Ferrari die later het vrijwel complete beroeps peloton van EPO heeft voorzien!!!!

Bammmmmm…… Zo dat is eruit. Hopelijk volgen er nu meer bekentenissen bij de TC Heerde. Oef, wat lucht dat op…………… KOEKOEK………………………………………………….

In het bestuur  is de afgelopen maanden veel gesproken over de toekomst van de vereniging. Deze gesprekken zijn uitgemond in een meerjarenplan dat de periode 2013 – 2016 beslaat. Een meerjarenplan dat we “Stip op de Horizon” genoemd hebben. 

Een stip op de horizon: iets dat steeds verder van ons verwijderd raakt en kleiner wordt of juist iets dat dichterbij komt en steeds groter wordt?

Het zal duidelijk zijn dat we als bestuur dit laatste bedoelen. Onze toerclub verdient het niet om achter de horizon te verdwijnen, maar heeft een toekomst die we met dit meerjarenplan proberen te schetsen.

In dit plan geven we als bestuur aan wat er gedaan zou moeten worden om onze vereniging uit te laten groeien tot een vitale club. Het bestuur heeft een analyse gemaakt van de huidige situatie en vervolgens vandaar uit keuzes gemaakt. De inbreng van de leden vinden we onmisbaar . Wij vormen immers met elkaar de TCH.

We kiezen voor een verspreiding en bespreking van het meerjarenplan in een aantal stappen. De eerste groep die we het voorleggen zijn de begeleiders van de verschillende groepen.  De eerste reacties kunnen dan gegeven worden in de evaluatievergadering van het seizoen in november. In deze bespreking gaat het niet om de details, maar om globale vragen: delen jullie onze analyse, vergeten we iets, zijn we met dit document op de goede weg?

Tegelijkertijd verspreiden we het document onder een aantal leden die op welke manier dan ook betrokken zijn (geweest) bij het beleid van de club (De Wijze Mannen) . Zij kunnen op persoonlijke titel reageren bij het bestuur. Hier verwachten we naast de bovengenoemde reactie, ook meer gedetailleerde opmerkingen en kritiekpunten.

Nadat we deze reacties verwerkt hebben, ontstaat de versie die we aanbieden aan de leden in de jaarvergadering.

We zien allemaal de stip op de horizon. We rijden naar de stippen toe en het worden bolletjes. Als we met elkaar genoeg bolletjes hebben, rijden we zomaar met elkaar in die felbegeerde trui: het symbool van de club die als beste de weg omhoog gevonden heeft.

Namens het bestuur,

Pieter Steenbergen

Een mooie fiets moet natuurlijk een Italiaan zijn, dat kan niet anders. Een Italiaanse fiets beschikt namelijk over emotie. Dat begint al bij de naam: Pinarello, Lapini, Bianchi, Piazzalunga en natuurlijk Colnago. Namen die als een symfonie over de tong rollen en lijken te zijn weggelopen uit een vloeiend gedicht. Vergelijk dat eens met de klank van overige, niet Italiaanse, fietsmerken, zoals Trek, Giant, Canyon, Merckx of Janssen. Namen die hard klinken en de mond verlaten als een requisitoir van een (verkouden) officier van justitie.